Amerykańscy naukowcy przeanalizowali genom starożytnego człowieka z chińskiej jaskini Maludun („Jaskinia Jelenia”), opublikowany w 2022 roku, który żył około 14 tysięcy lat temu. Doszli do wniosku, że wnioski z oryginalnej pracy, która odbiła się szerokim echem, są błędne, a sama próbka jest najwyraźniej bardzo silnie zanieczyszczona współczesnym ludzkim DNA. Krytyczne komentarze do artykułu opublikowano w czasopiśmie „Current Biology”, a naukowcy zamieścili ich uzupełnienia w formie preprintu na stronie bioRxiv.org.
W 1989 roku badacze odkryli starożytne szczątki ludzkie w jaskini Maludun („Jaskinia Jelenia”), położonej w południowych Chinach: mózgoczaszkę, kilka innych fragmentów kości czaszki i szczęk, parę zębów oraz fragmenty kości udowej i piszczelowej. Pomimo faktu, że szczątki należały do ludzi żyjących pod koniec plejstocenu – około 14 tysięcy lat temu, łączyły one cechy charakterystyczne zarówno dla sapiens, jak i bardziej archaicznych przedstawicieli naszego rodzaju. Analiza tych kości oraz znaleziska z drugiej chińskiej jaskini, Lunlin, pozwoliły niektórym naukowcom postawić hipotezę, że podobna mozaikowa morfologia może być wynikiem krzyżowania się przedstawicieli różnych gatunków.
W 2022 roku chińscy naukowcy przedstawili wyniki badań genetycznych szczątków z monumentu z Maludun. Według nich, wyizolowali starożytne DNA z fragmentu części mózgowej czaszki MLDG-1704. Analizowana sekwencja, oznaczona jako MZR, stanowiła pierwszy ludzki genom z późnego plejstocenu z południowej części Azji Wschodniej. Następnie naukowcy ustalili, że szczątki należały do samicy sapiens, bez żadnych śladów wskazujących na to, że jej przodkowie w niedawnej przeszłości zmieszali się z przedstawicielami populacji archaicznych. Ponadto, jednym z ważnych wniosków tej pracy było stwierdzenie, że populacja, do której należał człowiek z Maludun, jest genetycznie bardzo podobna do znacznej części przodków rdzennych Amerykanów.
Jednak amerykańscy paleogenetycy i bioinformatycy, na czele ze słynnym badaczem Davidem Reichem z Uniwersytetu Harvarda, zgłosili krytyczne uwagi do tego artykułu w czasopiśmie „Current Biology”, gdzie prawie trzy lata temu opublikowano genom starożytnego człowieka z Maludun. W rzeczywistości argumenty amerykańskich naukowców przeczą wszystkim wcześniej uzyskanym wnioskom z analizy genomicznej. Zdaniem autorów, odczytana sekwencja DNA nie spełnia kryteriów, które pozwoliłyby na jej wykorzystanie w badaniach populacyjnych.
Krytycy zwrócili więc uwagę na bardzo dużą liczbę błędów w opublikowanej sekwencji, a ich poziom był niezwykle wysoki nawet w przypadku DNA mitochondrialnego, którego jakość pokrycia jest zazwyczaj o rzędy wielkości wyższa niż w przypadku DNA jądrowego. Przykładowo, amerykańscy naukowcy zauważyli, że częstotliwość błędów w sekwencji DNA mitochondrialnego okazała się tak wysoka, że nie byli w stanie nawet określić, do której haplogrupy mitochondrialnej należała ta osoba, nie wspominając o bardziej odległych wnioskach dotyczących linii matczynej tej osoby, zawartych w oryginalnej pracy.
Amerykańscy badacze opublikowali również część swoich krytycznych uwag i przemyśleń na temat tego genomu w formie preprintu na stronie bioRxiv.org. Ich istota sprowadza się do faktu, że próbka wybrana do analizy była najwyraźniej bardzo silnie zanieczyszczona współczesnym materiałem genetycznym. Około 90 procent opublikowanej sekwencji DNA można odtworzyć na podstawie DNA współczesnego mieszkańca Chin, czyli miejsc, w których prowadzono pierwotne badania. Jednocześnie z tego genomu nie udało się wyizolować jedynie fragmentów starożytnej sekwencji DNA Amerykanów.
Znaleziska antropologiczne z Chin często stają się tematem dyskusji. O jednej z takich historii, związanej z problemem osiedlenia się pierwszych sapiens na terytorium współczesnego Imperium Niebiańskiego, opowiadaliśmy w materiale „Zęby Niezgody”.
