Siwe włosy w społeczeństwie zawsze kojarzą się ze starością, jednak nie zawsze tak jest. W medycynie zapobiegawczej, którą się zajmuję, istnieje takie pojęcie jak „przedwczesne siwienie włosów” (po angielsku: earlier saddle hair), a także panuje opinia, że proces siwienia włosów jest nieodwracalny. Tak jednak nie jest i o tym właśnie traktuje dzisiejszy wpis.
Najpierw dowiedzmy się, jak powstają siwe włosy i co decyduje o ich kolorze na głowie i ciele. W ten sposób powstają pigmenty pod ogólną nazwą melaniny , grupa substancji, które pełnią rolę zarówno farby biologicznej, jak i ochrony skóry przed szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi i wewnętrznymi. Pigmenty te tworzą komórki zwane melanocytami .
W tym poście zajmiemy się rolą „farby biologicznej” w melaninie. Ta właśnie rola sprawia, że ludzie stają się szatynami i brunetkami, a bez tej roli powstają blondyni. Ponadto, z powodu zaburzeń (często występujących także z innych powodów) syntezy melaniny, u ludzi pojawiają się siwe włosy.
Jakie są zatem przyczyny zmian w metabolizmie melaniny?
Pierwsze i najbardziej oczywiste polimorfizmy występują w genach wymiany melaniny, przez nie nie wszyscy mamy ten sam kolor skóry, a także przez nie zdarzają się albinosy (to już jest mutacja, a nie polimorfizm). Na przykład osoby czarnoskóre mają genetyczną predyspozycję do posiadania większej ilości melaniny, dlatego są czarne. 
Dokładniej rzecz biorąc, w ich skórze dominuje pewien rodzaj melaniny - eumelanina. To właśnie ona nadaje skórze i włosom czarny kolor. U rudowłosych (czyli tych, u których nie ma duszy 
) występuje więcej drugiego typu melaniny – feomelaniny, ona też daje piegi.
Ponadto hormony powodują wymianę melaniny, z którą zwykle wiążą się hormony płciowe — testosteron i estradiol. Faktem jest, że hormony płciowe stymulują produkcję hormonu α-melanocytotropowego, który z kolei pobudza melanocyty do syntezy melaniny. Osoby o silnej konstytucji seksualnej mają ciemniejsze włosy i skórę, ponieważ mogą mieć więcej tych hormonów. Nawiasem mówiąc, jest to ciekawy temat w kontekście pociągu seksualnego, ponieważ takie osoby przyciągają większą uwagę ze strony płci przeciwnej. Na przykład dziewczęta wolą mężczyzn z ciemnymi włosami na głowie i ciele. I tak oto mężczyznom mogą się bardziej podobać brunetki (żałuję, to moja słabość ). Ponadto, przy wysokim metabolizmie hormonów płciowych, gruczoły łojowe są bardziej aktywne, co oznacza, że skóra jest bardziej tłusta, a to oznacza, że włosy prawdopodobnie otrzymają więcej melaniny z sebum (tak, sebocyty także odgrywają swoją rolę, oprócz innych komórek skóry).
Ponadto niektóre metabolity pochodzące z metabolizmu mogą zmieniać kolor melaniny, na przykład nadtlenek wodoru. Tak, ten sam, który podlewałeś cały czas .
Многие метаболические реакции дают перекиси как побочный продукт. Думаю наблюдательные из вас уже знаю что если разлить перекись на ткани то они навсегда станут белыми. Это процесс окисления. Аналогично происходит и с окрашенными меланином волосами, если потовые и сальные железы выделяют много перекисей. Так бывает по разным причинам, но если коротко это стресс . Помните стресс это не только когда вас мучают на работе, в объективной парадигме это еще инфекции, токсины, голод, физ. нагрузки, гипоксия.
Далее, меланоциты которые находятся корня волоса могут погибать. Соответственно, если они погибают то никакого мелалина не создают, волос растет без цвета. Такое происходит как от предыдущей причины, так и от старости. Более того, все предыдущие причины суммируются в старости (да генетика тоже, над начинает доминировать эпигенетика).
Что с этим делать?
Понятно, что свою генетику сложно изменить (пока ). Если человек блондин, то брюнетом ему стать только под краской в барби шопе . А вот с гормонами, стрессом, меланоцитами в старости можно работать. Я ходячий пример. Те немногие люди, что видят меня с юности, могут заметить что мои волосы со светлым оттенком стали темные с возрастом. Сравнение на фото ниже четко показывает разницу в цвете кончиков волос, также на висках они были светлее, как вроде выгорели на солнце (17 и 35 лет). Сейчас кто-то пошутит, что я молодею с возрастом, но нет, одиночные седые волосы есть у меня сейчас, но в целом волосы стали темнее. Все дело в здоровье, на которое я забывал в юности.
Во-первых уровни моих половых гормонов заметно увеличились — не знаю какие они были в пубертате, но сравнивая уровни в 25 лет и в 35, свободный тестостерон стал выше. Т.е чтоб не было седины, нужно поддерживать свой гормональный гомеостаз, не допускать климакса, как это сделать — отдельная тема.
Во-вторых, я работал со стрессом.. И нет, это не йога и психолог, как принято сейчас у хипстеров Это работа с детоксикацией и иммунитетом. В контексте седины важно поддерживать высокие уровни свободного глутатиона (он подавляет образование перекисей) и других участников детоксикации (банально — витамин Е, Ц). Нужно уменьшать активность нейтрофилов (то о чем я талдычу уже давно), они “генераторы” перекисей. Ну и иметь достаточно нутриентов, например нужно понимать что для синтеза меланина нужна аминокислота тирозин, медь, цинк,кальций, железо, витамини b2\ b12.
Ну и последний пункт это старение меланоцитов, тут длинная история с пулом стволовых клеток который заканчивается в старости. Сделать с этим что-то сложно, если пул уже закончился. Вкратце организм устает и ему уже не до меланина. Поэтому нужно делать разные интервенции чтоб сохранить этот пул. В основном это различные БАДы что удлиняют теломеры, активируют SIRT и т.д. Эта тема уже довольно экспериментальная.
Podsumowując, istnieją badania, które stymulują melaninę poprzez zwiększenie poziomu hormonu stymulującego α-melanocyty. Odbywa się to za pomocą różnych peptydów, na przykład popularnego wśród kaczek peptydu Melanotan . Innym przykładem jest peptyd PTP20 (palmitoyl tetrapeptide-20; występuje w kosmetykach); poniżej zamieszczam link do badań i zdjęć na ten temat. ALE nie polecam tego robić , bo w ten sposób można narobić sobie przynajmniej plam pigmentacyjnych i trądziku, a także czerniaka. Zwłaszcza w organizmie, który ma problemy z odpornością i detoksykacją.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC10075347/
