Witamina D spowalnia postęp wczesnej postaci stwardnienia rozsianego

Francuscy naukowcy przeprowadzili badania kliniczne i odkryli, że wysokie dawki witaminy D znacząco zmniejszają prawdopodobieństwo progresji stwardnienia rozsianego przez co najmniej dwa lata. Raport z badań został opublikowany w czasopiśmie „The Journal of the American Medical Association”.

Niedobór witaminy D jest istotnym czynnikiem ryzyka rozwoju stwardnienia rozsianego i nadpobudliwości psychoruchowej. Jednocześnie dostępne dane dotyczące potencjalnych korzyści płynących ze stosowania tej witaminy są niewystarczające i sprzeczne.

Eric Thouvenot (Eric Thouvenot) z Uniwersytetu Montpellier i współpracownicy przeprowadzili randomizowane, podwójnie ślepe badanie trzeciej fazy stwardnienia rozsianego D-Lay w 36 francuskich ośrodkach klinicznych w latach 2013–2023. W badaniu wzięło udział 316 pacjentów w wieku 18–55 lat (mediana 34 lata; 70% stanowiły kobiety; 288 osób zdało test w całości) z zespołem klinicznie izolowanej izolacji (CSI; objawy neurologiczne pierwszego epizodu charakterystyczne dla stwardnienia rozsianego), poziomem witaminy D w surowicy poniżej 100 nanomoli na mililitr oraz objawami choroby widocznymi w badaniu MRI. Połowie uczestników przepisano doustnie 100 000 międzynarodowych jednostek cholekalcyferolu (aktywnej formy witaminy D) raz na dwa tygodnie przez dwa lata, a drugiej połowie placebo.

Po 24 miesiącach aktywność choroby odnotowano u 60,3% uczestników w grupie głównej w porównaniu do 74,1% w grupie kontrolnej (współczynnik ryzyka 0,66; p = 0,004). Mediana czasu do wystąpienia tej aktywności była dłuższa w przypadku przyjmowania cholekalcyferolu: 432 w porównaniu do 224 dni (p = 0,003). Ponadto w grupie głównej odnotowano mniej wskaźników aktywności choroby w MRI (p = 0,02), nowych zmian w MRI (p = 0,003) i zmian wzmocnionych kontrastem (p = 0,001). Podobne wyniki uzyskano analizując podgrupę 247 pacjentów spełniających kryteria diagnostyczne rzutowo-remisyjnej postaci stwardnienia rozsianego, zaktualizowane w 2017 roku w momencie włączenia do badania. Nie odnotowano poważnych działań niepożądanych związanych z leczeniem.

Autorzy artykułu podsumowują, że duże dawki witaminy D znacząco zmniejszają aktywność choroby w przebiegu CSI i wczesnej postaci rzutowo-remisyjnej stwardnienia rozsianego i zasługują na dalsze badania jako dodatkowa terapia pulsacyjna dużymi dawkami tej choroby.

Wcześniej szwedzcy naukowcy przeprowadzili badanie populacyjne typu przypadek-kontrola i doszli do wniosku, że duża zawartość ryb w diecie pacjentów ze stwardnieniem rozsianym wiąże się z mniejszym ryzykiem niepełnosprawności i przejścia choroby do najcięższych postaci.

Od DrMoro

Originaltext
Diese Übersetzung bewerten
Mit deinem Feedback können wir Google Übersetzer weiter verbessern
Ten formularz nie jest obsługiwany
Aus Sicherheitsgründen solltest du keine Informationen über diese Art von Formular senden, während du Google Translate verwendest.
DobraDo oryginalnego adresu URL