Naukowcy z Indii i USA odkryli, że umiejętności arytmetyczne uczniów z Indii nie przekładają się na matematykę stosowaną i akademicką. Uczniowie pracujący na rynku słabo radzili sobie z abstrakcyjnymi problemami arytmetycznymi, ale dobrze rozwiązywali problemy praktyczne o podobnym stopniu złożoności. A uczniowie, którzy nie pracowali, dobrze rozwiązywali zadania abstrakcyjne, lecz nie potrafili rozwiązywać zadań praktycznych. Badanie opublikowano w czasopiśmie Nature.
Lekcje matematyki w szkole mają na celu pomóc dzieciom nabyć umiejętności przydatne zarówno w życiu codziennym, jak i służące przyszłemu opanowaniu matematyki wyższej. Ludzie jednak nie zawsze potrafią zastosować wiedzę zdobytą w szkole w życiu codziennym. Wczesne badania wykazały, że duża liczba Amerykanów nie posiada umiejętności matematycznych niezbędnych do wykonywania codziennych obliczeń. Być może studiowanie matematyki w rzeczywistych kontekstach mogłoby naprawić tę sytuację. Według niektórych badań przyczynia się to do rozwoju bardziej ogólnych i elastycznych umiejętności arytmetycznych, a nawet ułatwia naukę abstrakcyjnej matematyki.
Aby to sprawdzić, Abhijit Banerjee z Massachusetts Institute of Technology oraz jego współpracownicy z Indii i USA przebadali prawie półtora tysiąca dzieci pracujących na targowiskach w Kalkucie i Delhi, a także około pięciuset bezrobotnych dzieci uczących się w pobliskich szkołach. Większość dzieci pracujących chodziła także do szkoły: część dnia spędzały tam, a część na targu. Dzieciom zaproponowano obliczenie ceny kupującego, który poprosił go o zważenie na przykład 1,4 kg cebuli i 0,8 kg ziemniaków. Zadania dla bezrobotnych uczniów były takie same, tylko dla nich naukowcy stworzyli rynek gier.
Większość dzieci handlujących na targu w Kalkucie potrafiła dobrze obliczyć koszty bez używania papieru, długopisu czy kalkulatora. Ponad 80 procent dzieci zdało pierwszy test, a po drugim ich losie sięgnęło 97 procent. Trochę ponad połowa dzieci była w stanie obliczyć koszt nieznanego produktu o nieznanej cenie — i to również bez użycia kalkulatora, długopisu i papieru. Natomiast dzieciom zadawano gorsze zadania z zakresu prostego abstrakcyjnego dzielenia i odejmowania. Tylko 32 proc. dzieci z Kalkuty i 15 proc. dzieci z Delhi potrafiło podzielić liczbę trzycyfrową przez liczbę jednocyfrową, a połowa - odjąć jedną liczbę dwucyfrową od drugiej. Można to wytłumaczyć tym, że część tych dzieci przestała chodzić do szkoły i zapomniała o obowiązujących tam zasadach, ale tylko niewielka część z nich opuściła szkołę pod koniec czwartej klasy, w której są podzieleni.
Gdy naukowcy zaproponowali pracującym dzieciom z Dela hipotetyczne zadania rynkowe podobne do tych, które rozwiązują każdego dnia, około 90 procent dzieci poradziło sobie z nimi. Jednak nie wszystkie bardziej złożone zadania udało się rozwiązać. Gdy do zadania dodano nowe produkty w nowych cenach oraz nieznany wcześniej schemat cenowy (na przykład cenę za jednostkę, a nie za kilogram), tylko 61 proc. dzieci poradziło sobie z zadaniem. Ponadto 41 procent dzieci rozwiązywało zadania o tak dużym stopniu złożoności przy użyciu długopisu i papieru.
Z kolei bezrobotni uczniowie szkół w Deli lepiej rozwiązywali zadania abstrakcyjne: 56 proc. dzieci rozwiązało część pisemną. Ponadto ponad 90 proc. bezrobotnych dzieci rozwiązało przedstawione na piśmie hipotetyczne problemy rynkowe za pomocą dwóch wniosków. Jednak na rynku gier nie wiodło im się najlepiej: tylko 60 proc. z nich potrafiło prawidłowo oszacować nabywców, mając do dyspozycji długopis i papier. Ciekawe jest to, że bezrobotni uczniowie znacznie częściej opierali się na obliczeniach pisemnych i czasami obliczenia te były zbędne. Dlatego często dodawali te same liczby jedna po drugiej, zamiast je mnożyć, i powtarzali tę samą operację.
Eksperyment wykazał, że umiejętności matematyczne nabyte przez dzieci w szkole i na rynku pracy słabo się ze sobą łączą. Ci, którzy nauczyli się rozwiązywać abstrakcyjne zadania, nie zawsze potrafią zastosować swoją wiedzę w życiu codziennym, a dzieci pracujące nie są przyzwyczajone do abstrakcyjności zadań szkolnych. Autorzy doszli do wniosku, że w indyjskich szkołach dzieci nie uczą się tworzenia powiązań między intuicyjnym i formalnym rozumieniem matematyki, a to wymaga opracowania nowych programów nauczania. Warto zauważyć, że podobne badania w innych krajach mogą dawać odmienne wyniki ze względu na różnice w programach nauczania.
Wcześniej naukowcy odkryli, że dzieci, które przed szkołą nauczono liczyć, lepiej radzą sobie zarówno z matematyką, jak i językiem.