Naukowcy z Indii i Stanów Zjednoczonych odkryli, że umiejętności arytmetyczne indyjskich uczniów nie przekładają się na matematykę stosowaną i akademicką. Uczniowie pracujący na rynku słabo radzili sobie z abstrakcyjnymi zadaniami arytmetycznymi, ale dobrze radzili sobie z problemami praktycznymi o podobnym stopniu złożoności. A uczniowie, którzy nie pracowali, dobrze radzili sobie z zadaniami abstrakcyjnymi, ale nie potrafili rozwiązać zadań praktycznych. Badanie opublikowano w czasopiśmie Nature.
Lekcje matematyki w szkole mają na celu pomóc dzieciom nabyć umiejętności przydatne zarówno w życiu codziennym, jak i służące przyszłemu rozwojowi matematyki wyższej. Ludzie jednak nie zawsze potrafią zastosować wiedzę zdobytą w szkole w codziennym życiu. Na przykład wczesne badania wykazały, że duża liczba Amerykanów nie posiada umiejętności matematycznych niezbędnych do wykonywania codziennych obliczeń. Być może rozwiązaniem tej sytuacji mogłoby być studiowanie matematyki w kontekście realnego świata. Według niektórych badań pomaga to rozwinąć bardziej ogólne i elastyczne umiejętności arytmetyczne, a nawet ułatwia naukę abstrakcyjnej matematyki.
Aby to sprawdzić, Abhijit Banerjee z Massachusetts Institute of Technology oraz jego współpracownicy z Indii i Stanów Zjednoczonych przebadali blisko 1500 dzieci pracujących na targowiskach w Kalkucie i Delhi, a także około 500 niepracujących dzieci uczących się w pobliskich szkołach. Większość dzieci pracujących chodziła także do szkoły: część dnia spędzały tam, a część na targu. Dzieciom poproszono o obliczenie wagi klienta, który poprosił je o zważenie na przykład 1,4 kg cebuli i 0,8 kg ziemniaków. Zadania dla bezrobotnych uczniów były takie same, tylko dla nich naukowcy stworzyli rynek gier.
Większość dzieci handlujących na targu w Kalkucie potrafiła dobrze obliczać ceny bez używania papieru, długopisu czy kalkulatora. Ponad 80 procent dzieci zdało egzamin za pierwszym razem, a w drugim podejściu odsetek ten sięgnął 97 procent. Nieco ponad połowa dzieci była w stanie obliczyć koszt nieznanego produktu o nieznanej cenie — i to również bez użycia kalkulatora, długopisu i papieru. Dzieci uzyskały jednak gorsze wyniki w prostych zadaniach obejmujących abstrakcyjne dzielenie i odejmowanie. Tylko 32 procent dzieci z Kalkuty i 15 procent dzieci z Delhi potrafiło podzielić liczbę trzycyfrową przez liczbę jednocyfrową, a połowa potrafiła odjąć jedną liczbę dwucyfrową od drugiej. Można to wytłumaczyć tym, że część tych dzieci przestała chodzić do szkoły i zapomniała o obowiązujących tam zasadach, ale tylko niewielka liczba z nich opuściła szkołę przed końcem czwartej klasy, w której następuje podział.
Gdy badacze zadali pracującym dzieciom w Delhi hipotetyczne problemy rynkowe, podobne do tych, które rozwiązują na co dzień, około 90 procent dzieci było w stanie je rozwiązać. Jednak nie każdy potrafił rozwiązać bardziej złożone zadania. Gdy do zadań dodano nowe produkty w nowych cenach oraz nieznany schemat cenowy (na przykład cenę za jednostkę zamiast za kilogram), tylko 61 procent dzieci wykonało zadanie. Dodatkowo, przy rozwiązywaniu problemów o takim stopniu złożoności, 41 proc. dzieci posługiwało się długopisem i papierem.
Natomiast bierni uczniowie z Delhi lepiej poradzili sobie z zadaniami abstrakcyjnymi: 56 procent dzieci rozwiązało część pisemną. Ponadto ponad 90 proc. bezrobotnych dzieci rozwiązało przedstawione w formie pisemnej hipotetyczne problemy rynkowe w dwóch podejściach. Jednak na rynku gier nie radzili sobie już tak dobrze: tylko 60 proc. z nich potrafiło prawidłowo oszacować liczbę kupujących, nawet jeśli potrafili posługiwać się długopisem i papierem. Co ciekawe, uczniowie nieaktywni zawodowo rzeczywiście w znacznie większym stopniu opierali się na obliczeniach pisemnych i czasami obliczenia te były niepotrzebne. Dlatego często dodawali kolejno te same liczby zamiast mnożyć i powtarzali tę samą operację.
Eksperyment wykazał, że umiejętności matematyczne nabyte przez dzieci w szkole i na rynku pracy nie przekładają się dobrze na siebie. Ci, którzy nauczyli się rozwiązywać problemy abstrakcyjne, nie zawsze potrafią zastosować swoją wiedzę w życiu codziennym, a dzieci pracujące nie są przyzwyczajone do abstrakcyjności problemów szkolnych. Autorzy doszli do wniosku, że w szkołach indyjskich dzieci nie uczą się tworzenia powiązań między intuicyjnym i formalnym rozumieniem matematyki, a to wymaga opracowania nowych programów nauczania. Warto zauważyć, że podobne badania w innych krajach mogą dawać odmienne wyniki ze względu na różnice w programach nauczania.
Wcześniej naukowcy odkryli, że dzieci, które przed szkołą nauczono liczyć, lepiej radzą sobie zarówno z matematyką, jak i językiem.