Paleoantropolodzy wykonali cyfrową rekonstrukcję częściowo zachowanych kości miednicy starożytnego hominina DHN-43 z Drimolen, który żył w Afryce Południowej około dwóch milionów lat temu. Ze względu na niewielką ilość materiału porównawczego z tej epoki, nie można jednoznacznie ustalić, do jakiego gatunku należały te znaleziska. Mimo to badacze uważają, że na chwilę obecną zasadne jest przypisanie ich masywnym paratropom, o których piszą w artykule opublikowanym w South African Journal of Science.
2 kwietnia przypada Światowy Dzień Wiedzy o Autyzmie, dlatego dziś w wiadomościach na N+1 ukazały się ilustracje uczniów „Anton jest tutaj”. Ta fundacja charytatywna pomaga osobom z zaburzeniami ze spektrum autyzmu w Rosji od ponad dziesięciu lat
Kompleks pomników „Kolebka Ludzkości” położony w Republice Południowej Afryki dostarczył na przestrzeni wielu lat badań ogromną liczbę skamieniałych kości i zębów różnych typów starożytnych hominidów: australopiteków (Australopithecus), parantropów (Paranthropus) i ludzi (Homo), w tym bardzo unikatowych przedstawicieli naszego rodzaju - H. naledi (więcej o nich można przeczytać w materiale „Czy zostanie anulowane?”).
Drimolen to jedna z lokalizacji kompleksu otwartego w 1992 roku. Archeolodzy i paleoantropolodzy znaleźli w osadach dużą kolekcję skamieniałości (głównie pojedyncze zęby, ale jest też dobrze zachowana czaszka), których wiek szacuje się na około 1,95–2,04 mln lat. Naukowcy zidentyfikowali ich większą część jako szczątki parantropów, a prawdopodobnie także dwóch różnych podgatunków: P. robustus robustus i P. robustus ukasa. Jednakże badacze przypisali część odkryć prawdopodobnym szczątkom wczesnego Homo, w tym H. aff. wzwód.
Ellie Berg z University of Colorado w Denver wraz z kolegami z Australii, Niemiec, Kanady, USA i RPA zbadała jedne z niewielu pouczających szczątków pozaczaszkowych z Drimolen. W latach 1995–1997 (dokładna data znaleziska pozostaje nieznana) badacze znaleźli na tym pomniku część miednicy DNH-43 należącej do hominina, który żył najprawdopodobniej około dwóch milionów lat temu. Skamieniałości obejmują częściowo zachowaną prawą kość biodrową i kość krzyżową.
Хотя первое описание находки опубликовали еще в начале 2000-х годов, ученые вновь вернулись к ее исследованию с помощью современных методов и с привлечением накопленных за это время сравнительных материалов. Палеоантропологи отсканировали окаменелости, а затем сделали цифровую реконструкцию части таза древнего гоминина, для чего, например, они отзеркалили с правой подвздошной кости левую. Для сравнения они привлекли данные по различным видам людей, включая сапиенсов (H. sapiens), неандертальцев (H. neanderthalensis), эректусов (H. erectus); а также по афарским (A. afarensis) и африканским австралопитекам (A. africanus), австралопитекам Седиба (A. sediba) и массивным парантропам (P. robustus).
Полученные результаты показали, что части таза демонстрируют ряд примитивных признаков, которые сближают окаменелость с останками австралопитеков и парантропов, но расположение крестца больше похоже на людей современного вида. Ученые не сумели определить, принадлежали ли исследованные фрагменты скелета самцу или самке, как и не нашли однозначных аргументов в пользу того, представителю какого рода и вида стоит относить эти находки.
Тем не менее по выявленным признакам и учитывая, что большинство находок из Дримолена — это кости и зубы массивных парантропов, ученые пришли к выводу, что по крайней мере предварительно и исследуемые фрагменты скелета стоит относить к P. robustus. По их словам, сложности для определения добавляет и тот факт, что палеоантропологи до сих пор из-за недостатка находок плохо знают особенности строения таза разных гоминин того периода, когда в той же Южной Африке, по-видимому, одновременно проживали представители трех биологических родов: австралопитеки, парантропы и люди. Причем многие признаки, которые можно заметить на костях, у них могли быть общими, поскольку они могли сохраниться от общего предка.
Ранее на N + 1 рассказывали, как ученые пересмотрели видовую принадлежность пары знаковых находок из «Колыбели человечества». Так, исследователи пришли к выводу, что парантроп из Сварткранса, убитый около 1,9–1,8 миллиона лет назад леопардом, вероятно, на самом деле был человеком прямоходящим. А анализ нижней челюсти из этого же памятника, которую первоначально описали под видовым названием капский телантроп, вероятно, принадлежала новому виду парантропов.