Paleoantropolodzy wykonali cyfrową rekonstrukcję częściowo zachowanych kości miednicy starożytnego hominina DHN-43 z Drimolen, który żył w Południowej Afryce około dwa miliony lat temu. Ze względu na niewielką ilość materiału porównawczego z tamtej epoki, nie można jednoznacznie określić, do którego gatunku należały te znaleziska. Niemniej jednak badacze uważają, że obecnie zasadne jest przypisanie ich do masywnych parantropów, o których piszą w artykule opublikowanym w South African Journal of Science.
2 kwietnia przypada Światowy Dzień Świadomości Autyzmu, dlatego dziś w wiadomościach N+1 pojawiły się ilustracje uczniów „Anton jest tutaj”. Ta fundacja charytatywna pomaga osobom z zaburzeniami ze spektrum autyzmu w Rosji od ponad dziesięciu lat.
Kompleks zabytków „Kolebka Ludzkości” położony w Republice Południowej Afryki dostarczył ogromnej liczby skamieniałych kości i zębów różnych gatunków starożytnych człowiekowatych: australopiteków (Australopithecus), parantropów (Paranthropus) i ludzi (Homo), w tym bardzo osobliwego przedstawiciela naszego rodzaju - H. naledi (więcej na ich temat można przeczytać w materiale „Otmena Li?”).
Drimolen to jedna z lokalizacji tego kompleksu, otwartego w 1992 roku. Archeolodzy i paleoantropolodzy znaleźli w osadach dużą kolekcję skamieniałości (głównie pojedyncze zęby, ale jest tam również dobrze zachowana czaszka) w osadach, których wiek szacuje się na około 1,95–2,04 miliona lat. Większość z nich naukowcy zidentyfikowali jako szczątki parantropów, prawdopodobnie dwóch różnych podgatunków: P. robustus robustus i P. robustus ukasa. Jednak część znalezisk badacze przypisali prawdopodobnym szczątkom wczesnego Homo, w tym Homo erectus.
Ellie Berg z Uniwersytetu Kolorado w Denver, wraz z kolegami z Australii, Niemiec, Kanady, USA i RPA, zbadała jeden z niewielu pouczających szczątków pozaczaszkowych z Drimolen. W latach 1995-1997 (dokładna data znaleziska pozostaje nieznana) badacze znaleźli na tym pomniku fragment miednicy DNH-43 hominina, który żył prawdopodobnie około dwóch milionów lat temu. Skamieniałości te obejmują częściowo zachowaną prawą kość biodrową oraz kość krzyżową.
Хотя первое описание находки опубликовали еще в начале 2000-х годов, ученые вновь вернулись к ее исследованию с помощью современных методов и с привлечением накопленных за это время сравнительных материалов. Палеоантропологи отсканировали окаменелости, а затем сделали цифровую реконструкцию части таза древнего гоминина, для чего, например, они отзеркалили с правой подвздошной кости левую. Для сравнения они привлекли данные по различным видам людей, включая сапиенсов (H. sapiens), неандертальцев (H. neanderthalensis), эректусов (H. erectus); а также по афарским (A. afarensis) и африканским австралопитекам (A. africanus), австралопитекам Седиба (A. sediba) и массивным парантропам (P. robustus).
Полученные результаты показали, что части таза демонстрируют ряд примитивных признаков, которые сближают окаменелость с останками австралопитеков и парантропов, но расположение крестца больше похоже на людей современного вида. Ученые не сумели определить, принадлежали ли исследованные фрагменты скелета самцу или самке, как и не нашли однозначных аргументов в пользу того, представителю какого рода и вида стоит относить эти находки.
Тем не менее по выявленным признакам и учитывая, что большинство находок из Дримолена — это кости и зубы массивных парантропов, ученые пришли к выводу, что по крайней мере предварительно и исследуемые фрагменты скелета стоит относить к P. robustus. По их словам, сложности для определения добавляет и тот факт, что палеоантропологи до сих пор из-за недостатка находок плохо знают особенности строения таза разных гоминин того периода, когда в той же Южной Африке, по-видимому, одновременно проживали представители трех биологических родов: австралопитеки, парантропы и люди. Причем многие признаки, которые можно заметить на костях, у них могли быть общими, поскольку они могли сохраниться от общего предка.
Ранее на N + 1 рассказывали, как ученые пересмотрели видовую принадлежность пары знаковых находок из «Колыбели человечества». Так, исследователи пришли к выводу, что парантроп из Сварткранса, убитый около 1,9–1,8 миллиона лет назад леопардом, вероятно, на самом деле был человеком прямоходящим. А анализ нижней челюсти из этого же памятника, которую первоначально описали под видовым названием капский телантроп, вероятно, принадлежала новому виду парантропов.
