David Berntsen z University of Houston i jego współpracownicy przeprowadzili badanie kohortowe i doszli do wniosku, że po zaprzestaniu noszenia miękkich soczewek kontaktowych multifokalnych u nastolatków nie nastąpiło pogorszenie objawów krótkowzroczności. W badaniu BLINK2 wzięło udział 235 nastolatków (59 procent dziewcząt) w wieku 11–17 lat (mediana 15). Wszyscy oni brali wcześniej udział w randomizowanych badaniach klinicznych BLINK, w ramach których zostali losowo przydzieleni do noszenia soczewek kontaktowych jednoogniskowych lub wieloogniskowych przez trzy lata. W niniejszym badaniu wszyscy uczestnicy nosili mocne (+2,50 dioptrii) soczewki multifokusowe przez dwa lata, a następnie przez rok soczewki jednoogniskowe. Dynamikę choroby monitorowano na podstawie pomiaru długości osiowej gałki ocznej i sferycznej wady refrakcji. Wyniki opublikowano w czasopiśmie JAMA Ophthalmology.
Na początku badania średnia długość osiowa soczewki BLINK2 wynosiła 25,9 (odchylenie standardowe 0,9) milimetrów, a ekwiwalent sferyczny wady refrakcji wynosił -3,40 (odchylenie standardowe 1,40) dioptrii. Po zmianie soczewek wieloogniskowych na jednoogniskowe długość osiowa soczewki zwiększała się średnio o 0,03 (95% przedział ufności 0,01–0,05) milimetrów na rok, niezależnie od grupy w badaniu BLINK (p = 0,81). Postęp krótkowzroczności w tym samym okresie wyniósł -0,17 (95% przedział ufności od -0,22 do -0,12) dioptrii, niezależnie od grupy w oryginalnych badaniach (p = 0,57). Postęp ten mieści się w granicach oczekiwanych dla wieku uczestników i nie wskazuje na nawrót krótkowzroczności. Soczewki multifokalne można zatem stosować od dzieciństwa, aż do momentu wydłużenia się gałki ocznej i postępu krótkowzroczności – podsumowują autorzy.