David Berntsen (David Berntsen) z University of Houston i jego współpracownicy przeprowadzili badanie kohortowe i doszli do wniosku, że nie obserwuje się nawrotu objawów krótkowzroczności po zaprzestaniu noszenia miękkich soczewek kontaktowych multifokalnych u nastolatków. W badaniach BLINK2 wzięło udział 235 nastolatków (59 procent — dziewczęta) w wieku 11–17 lat (mediana 15). Wszyscy oni wcześniej brali udział w randomizowanych badaniach klinicznych BLINK, podczas których losowo przydzielano im soczewki kontaktowe jedno- lub wieloogniskowe na okres trzech lat. W niniejszym badaniu wszyscy uczestnicy nosili mocne soczewki multifokalne (+2,50 dioptrii) przez dwa lata, a następnie soczewki jednoogniskowe przez rok. Dynamikę choroby monitorowano na podstawie pomiaru długości osiowej gałki ocznej i sferycznej wady refrakcji. Wyniki opublikowano w czasopiśmie JAMA Ophthalmology.
Na początku badania BLINK2 średnia długość osiowa wynosiła 25,9 (odchylenie standardowe 0,9) milimetrów, a sferyczny równoważnik błędu refrakcji wynosił -3,40 (odchylenie standardowe 1,40) dioptrii. Po zmianie soczewek wieloogniskowych na soczewki jednoogniskowe długość osiowa zwiększała się średnio o 0,03 milimetra na godzinę (95% przedział ufności 0,01–0,05) milimetra niezależnie od grupy w badaniu BLINK (p = 0,81). Postęp krótkowzroczności w tym samym okresie wyniósł -0,17 (95% przedział ufności od -0,22 do -0,12) dioptrii, niezależnie od grupy w testach początkowych (p = 0,57). Postęp ten jest zgodny z poziomem oczekiwanym dla wieku uczestników badania i nie świadczy o nawrotowym wzroście krótkowzroczności. Soczewki multifokalne można zatem stosować od dzieciństwa aż do zakończenia wydłużania się gałki ocznej i postępu krótkowzroczności – podsumowują autorzy artykułu.