William Long (William Long) i jego współpracownicy ze Specjalistycznego Szpitala Chirurgicznego w Nowym Jorku (HSS) przeanalizowali 40-letnie wyniki całkowitej wymiany stawu kolanowego u pacjentów w wieku od 33 lat i doszli do wniosku, że potrzeba powtórnej operacji w ciągu życia jest mało prawdopodobna. W latach 1977–1992 wszczepiono 107 protez kolanowych Insall-Burstein I lub Insall-Burstein II (poprzedników współczesnych modeli) 81 pacjentom w wieku 33–55 lat. Wyniki przedstawiono na corocznym spotkaniu Amerykańskiej Akademii Chirurgów Ortopedycznych (AAOS 2025) i opisano w komunikacie prasowym HSS.
U 70% uczestników badania nie wystąpiła konieczność przeprowadzenia chirurgicznej rewizji stawu protetycznego w późniejszym życiu. Prawdopodobieństwo zgonu okazało się 3-4 razy wyższe niż konieczność powtórzenia operacji. Również po zastosowaniu interwencji zaobserwowano znaczny wzrost aktywności fizycznej pacjentów: średnio od 1,5 do 2,7 punktów w skali TAS. Long zauważył, że większość przyczyn konieczności przeprowadzenia korekt chirurgicznych, o których mowa w pracy, została wyeliminowana w nowoczesnych modelach protez, dzięki czemu, jeśli są one stosowane nawet w młodym wieku, najprawdopodobniej wystarczą na całe życie.