Genetycy odczytali DNA jądrowe 57 Ormian, aby zbadać historię demograficzną ich populacji. Naukowcy odrzucili hipotezę opartą na sprawozdaniu Herodota o bałkańskim pochodzeniu przodków tych ludów. Wręcz przeciwnie, potwierdziły one wcześniejsze obserwacje, że już w epoce brązu w tym regionie żyły osoby genetycznie spokrewnione ze współczesnymi Ormianami. Informację tę podano w artykule opublikowanym w czasopiśmie American Journal of Human Genetics.
Historia Ormian od dawna przyciąga uwagę badaczy. Przede wszystkim dlatego, że mają własny kościół apostolski, alfabet i język, który należy do odrębnej gałęzi w obrębie rodziny języków indoeuropejskich.
Dzięki relacjom starożytnego greckiego historyka Herodota pojawiła się hipoteza, że przodkowie Ormian przybyli na Kaukaz z Bałkanów, a dokładnie z Tracji. Na możliwość tę zwrócili później uwagę niektórzy językoznawcy. Jednakże współczesne dowody wskazują, że przynajmniej w epoce brązu w tym regionie żyła populacja o podobnym pochodzeniu genetycznym. Co więcej, znaczna część przodków współczesnych Ormian zamieszkiwała Wyżynę Ormiańską już w epoce neolitu.
Anahit Hovhannisyan z Trinity College w Dublinie wraz z kolegami z organizacji naukowych z dziewięciu krajów świata przedstawiła wyniki dalszych badań nad historią demograficzną Ormian. Aby to zrobić, naukowcy odczytali kompletne genomy 34 osób, których cztery pokolenia przodków uważały się za przedstawicieli tego ludu. Wśród nich było pięciu Sasunów. Ponadto naukowcy rozszerzyli próbę o dane dotyczące całego genomu 23 kolejnych osób, wykorzystując także wcześniej opublikowane genomy starożytne i współczesne.
Badanie tych genomów potwierdziło, że Herodot mylił się, gdy twierdził, że przodkowie Ormian przybyli z Półwyspu Bałkańskiego. Współcześni Ormianie stanowią dość jednorodną populację. Jedynie lud Sasun nieznacznie różnił się od pozostałych analizowanych grup. Wydaje się, że jest to spowodowane faktem, że w historii demograficznej tej subpopulacji istniało „wąskie gardło”. Naukowcy nie znaleźli żadnych dowodów na to, że Sasunowie mogli być asyryjskiego pochodzenia, jak podają starożytne źródła.
Genetycy potwierdzili również, że niektórzy przodkowie współczesnych Ormian żyli na Kaukazie już w epoce neolitu, o czym informowano już wcześniej w ramach szeroko zakrojonych badań starożytnych genomów. Jednakże współcześni Ormianie znacząco różnili się genetycznie od ludności zamieszkującej ten region przed początkiem późnej epoki brązu. Prawdopodobnie stało się to na skutek wymieszania się ludności tubylczej z ludźmi genetycznie podobnymi do populacji epoki żelaza z Lewantu. Według badaczy, średni udział tego „lewantyńskiego” komponentu wśród współczesnych Ormian wynosi 45 procent (od 28 do 53 procent w zależności od regionu).
Wcześniej opowiadaliśmy, w jaki sposób paleogenetycy odczytali DNA przedstawiciela pierwszych rolników Północnego Kaukazu – nosiciela kultury Darkveti-Meshok, który żył około siedmiu tysięcy lat temu. Jego szczątki odkopano prawie sto lat temu na cmentarzu w Nalczyku.