Genetycy odczytali nuklearne DNA 57 Ormian, aby zbadać historię demograficzną ich populacji. Naukowcy odrzucili hipotezę opartą na przesłaniu Herodota o bałkańskim pochodzeniu przodków tych ludzi. Wręcz przeciwnie, potwierdziły wcześniejsze obserwacje, że ludzie genetycznie bliscy współczesnym Ormianom żyli w tym regionie już w epoce brązu. Donoszono o tym w artykule opublikowanym w American Journal of Human Genetics.
Historia Ormian od dawna przyciąga uwagę badaczy. Dzieje się tak między innymi dlatego, że mają oni własny kościół apostolski, alfabet i język, który należy do odrębnej gałęzi w obrębie rodziny języków indoeuropejskich.
Dzięki doniesieniom starożytnego greckiego historyka Herodota pojawiła się hipoteza, że przodkowie Ormian przenieśli się na Kaukaz z Bałkanów, a konkretnie z Tracji. Niektórzy lingwiści wskazali później na taką możliwość. Jednak współczesne dane sugerują, że genetycznie podobna populacja żyła w tym regionie co najmniej w epoce brązu. Co więcej, znaczna część przodków współczesnych Ormian najwyraźniej zamieszkiwała wyżyny ormiańskie już w epoce neolitu.
Anahit Hovhannisyan z Trinity College w Dublinie wraz z kolegami z organizacji naukowych z dziewięciu krajów świata przedstawiła wyniki dalszych badań nad historią demograficzną Ormian. W tym celu naukowcy odczytali pełne genomy 34 osób, których cztery pokolenia przodków uważały się za przedstawicieli tego ludu. Wśród nich było pięciu Sasuntsevów. Ponadto badacze rozszerzyli próbę ze względu na dane dotyczące całego genomu kolejnych 23 osób, a także ze względu na udział wcześniej opublikowanych genomów starożytnych i współczesnych.
Badanie tych genomów potwierdziło, że Herodot mylił się, gdy twierdził, że przodkowie Ormian przenieśli się z Półwyspu Bałkańskiego. Współcześni Ormianie stanowią dość jednorodną populację. Jedynie Sasanie nieznacznie różnili się od pozostałych analizowanych grup. Najwyraźniej wynika to z faktu, że w historii demograficznej tej subpopulacji wystąpiło „wąskie gardło”. Naukowcy nie znaleźli żadnych przesłanek wskazujących na to, że Sassoonowie mogli mieć pochodzenie asyryjskie, o czym wspominały starożytne źródła.
Genetycy potwierdzili również, że część przodków współczesnych Ormian żyła na Kaukazie już w epoce neolitu, o czym wcześniej informowano w ramach zakrojonych na szeroką skalę badań starożytnych genomów. Jednak współcześni Ormianie zauważalnie różnili się genetycznie od ludności tego regionu, która zamieszkiwała tu aż do początków późnej epoki brązu. Najwyraźniej stało się to w wyniku wymieszania się ludności autochtonicznej z ludźmi genetycznie podobnymi do populacji epoki żelaza z Lewantu. Według badaczy średnio wśród współczesnych Ormian udział tego „lewantyńskiego” składnika wynosi 45 proc. (od 28 do 53 proc. w zależności od regionu).
Wcześniej powiedzieliśmy, jak paleogenetycy odczytują DNA przedstawiciela pierwszych rolników Północnego Kaukazu - nosiciela kultury Darkveta-Meshokov, który żył około siedmiu tysięcy lat temu. Jego szczątki ekshumowano prawie sto lat temu na cmentarzu w Nalczyku.