Genetycy odczytali jądrowe DNA 57 Ormian, aby zbadać historię demograficzną ich populacji. Naukowcy odrzucili hipotezę opartą na przekazie Herodota o bałkańskim pochodzeniu przodków tych ludzi. Wręcz przeciwnie, potwierdzili wcześniejsze obserwacje, że ludzie genetycznie pokrewni współczesnym Ormianom żyli w tym regionie już w epoce brązu. Zostało to opisane w artykule opublikowanym w American Journal of Human Genetics.
Historia Ormian od dawna przyciąga uwagę badaczy. Nie w ostatniej kolejności dlatego, że mają oni własny kościół apostolski, alfabet i język, który należy do odrębnej gałęzi w obrębie rodziny języków indoeuropejskich.
Dzięki doniesieniom starożytnego greckiego historyka Herodota pojawiła się hipoteza, że przodkowie Ormian przenieśli się na Kaukaz z Bałkanów, a konkretnie z Tracji. Niektórzy językoznawcy później wskazywali na tę możliwość. Jednak współczesne dane sugerują, że genetycznie podobna populacja żyła w tym regionie co najmniej w epoce brązu. Co więcej, znaczna część przodków współczesnych Ormian najwyraźniej zamieszkiwała wyżyny ormiańskie już w epoce neolitu.
Anahit Hovhannisyan z Trinity College w Dublinie wraz z kolegami z organizacji naukowych z dziewięciu krajów świata przedstawiła wyniki dalszych badań nad historią demograficzną Ormian. W tym celu naukowcy odczytali kompletne genomy 34 osób, których cztery pokolenia przodków uważały się za przedstawicieli tego ludu. Wśród nich było pięciu Sasuntsevów. Ponadto naukowcy rozszerzyli próbkę ze względu na dane dotyczące całego genomu dla kolejnych 23 osób, a także ze względu na zaangażowanie wcześniej opublikowanych starożytnych i współczesnych genomów.
Badanie tych genomów potwierdziło, że Herodot mylił się, gdy twierdził, że przodkowie Ormian przybyli z Półwyspu Bałkańskiego. Współcześni Ormianie stanowią dość jednorodną populację. Jedynie Sasanidzi nieznacznie różnili się od pozostałych analizowanych grup. Najwyraźniej wynika to z faktu, że w historii demograficznej tej subpopulacji istniało „wąskie gardło”. Naukowcy nie znaleźli żadnych oznak, że Sassoonowie mogli mieć pochodzenie asyryjskie, o czym wspominały starożytne źródła.
Genetycy potwierdzili również, że część przodków współczesnych Ormian żyła na Kaukazie już w epoce neolitu, co zostało wcześniej zgłoszone jako część szeroko zakrojonego badania starożytnych genomów. Jednak współcześni Ormianie genetycznie wyraźnie różnili się od populacji tego regionu, która żyła tutaj do początku późnej epoki brązu. Najwyraźniej stało się to w wyniku faktu, że populacja autochtoniczna wymieszała się z ludźmi, którzy są genetycznie podobni do populacji epoki żelaza z Lewantu. Według badaczy, średnio wśród współczesnych Ormian udział tego „lewantyńskiego” komponentu wynosi 45 procent (od 28 do 53 procent, w zależności od regionu).
Wcześniej opowiadaliśmy, jak paleogenetycy odczytali DNA przedstawiciela pierwszych rolników Północnego Kaukazu – nosiciela kultury Darkveta-Meshokov, który żył około siedmiu tysięcy lat temu. Jego szczątki ekshumowano prawie sto lat temu na cmentarzysku w Nalczyku.