Genetycy odczytali jądrowe DNA 57 Ormian, aby zbadać historię demograficzną ich populacji. Naukowcy odrzucili hipotezę opartą na przekazie Herodota o bałkańskim pochodzeniu przodków tych ludów. Wręcz przeciwnie, potwierdzili wcześniejsze obserwacje, że ludzie genetycznie pokrewni współczesnym Ormianom zamieszkiwali ten region już w epoce brązu. O tym donosi artykuł opublikowany w „American Journal of Human Genetics”.
Historia Ormian od dawna przyciąga uwagę badaczy. Wynika to między innymi z faktu, że posiadają oni własny Kościół Apostolski, alfabet i język, który należy do odrębnej gałęzi w ramach rodziny języków indoeuropejskich.
Dzięki relacjom starożytnego greckiego historyka Herodota pojawiła się hipoteza, że przodkowie Ormian przybyli na Kaukaz z Bałkanów, a konkretnie z Tracji. Niektórzy językoznawcy później wskazywali na tę możliwość. Jednak współczesne dane sugerują, że w tym regionie, co najmniej w epoce brązu, żyła populacja o podobnej genetyce. Co więcej, znaczna część przodków współczesnych Ormian najwyraźniej zamieszkiwała Wyżynę Ormiańską już w neolicie.
Anahit Hovhannisyan z Trinity College w Dublinie wraz z kolegami z organizacji naukowych z dziewięciu krajów świata przedstawiła wyniki dalszych badań nad historią demograficzną Ormian. W tym celu naukowcy odczytali kompletne genomy 34 osób, których cztery pokolenia przodków uważały się za przedstawicieli tego ludu. Wśród nich było pięciu Sasuntsevów. Ponadto badacze rozszerzyli próbkę o dane obejmujące cały genom kolejnych 23 osób, a także o dane z wcześniej opublikowanych genomów starożytnych i współczesnych.
Badanie tych genomów potwierdziło, że Herodot mylił się, twierdząc, że przodkowie Ormian przybyli z Półwyspu Bałkańskiego. Współcześni Ormianie stanowią dość jednorodną populację. Jedynie Sasanidzi nieznacznie różnili się od pozostałych analizowanych grup. Najwyraźniej wynika to z faktu, że w historii demograficznej tej subpopulacji istniało „wąskie gardło”. Naukowcy nie znaleźli żadnych dowodów na to, że Sassoonowie mogli mieć asyryjskie pochodzenie, o którym wspominają starożytne źródła.
Genetycy potwierdzili również, że część przodków współczesnych Ormian zamieszkiwała Kaukaz już w epoce neolitu, co zostało wcześniej odnotowane w ramach szeroko zakrojonych badań nad starożytnymi genomami. Jednak współcześni Ormianie wyraźnie różnili się genetycznie od populacji tego regionu, która zamieszkiwała go do początku późnej epoki brązu. Najwyraźniej stało się to w wyniku wymieszania się ludności autochtonicznej z osobami genetycznie podobnymi do populacji z epoki żelaza z Lewantu. Według badaczy, średnio wśród współczesnych Ormian udział tego „lewantyńskiego” komponentu wynosi 45% (od 28 do 53%, w zależności od regionu).
Wcześniej opowiadaliśmy o tym, jak paleogenetycy odczytują DNA przedstawiciela pierwszych rolników Północnego Kaukazu – nosiciela kultury Darkwieta-Meszokow, żyjącego około siedmiu tysięcy lat temu. Jego szczątki ekshumowano prawie sto lat temu na cmentarzysku w Nalczyku.
