Niels van Royen z Uniwersytetu Radboud w Nijmegen i współpracownicy przeprowadzili randomizowane badanie kliniczne i odkryli, że częstość występowania krwawienia w miejscu dostępu po przezcewnikowej implantacji zastawki aortalnej jest niższa w przypadku dostępu przez kończynę górną niż przez kończynę dolną. W badaniu TAVI XS wzięło udział 238 pacjentów (średni wiek 79,4 lat; 63 procent mężczyzn) z ciężkim zwężeniem aorty i bez przeciwwskazań w czterech holenderskich ośrodkach klinicznych. U połowy z nich do dostępu wykorzystywano tętnicę promieniową, a w razie potrzeby także żyłę kończyny górnej do założenia elektrody do tymczasowej stymulacji serca, w drugiej połowie odpowiednio tętnicę i żyłę udową. Wyniki opublikowano w czasopiśmie JAMA Network Open.
Stwierdzono, że klinicznie istotne krwawienie w miejscu dostępu występuje znacznie rzadziej w przypadku dostępu przez ramię niż w przypadku wykorzystania naczyń kończyny dolnej — odpowiednio 4,2 procent w porównaniu do 13,4 procent (iloraz szans (OR) 0,28; p = 0,01) w przypadku dostępu wtórnego i 21,0 procent w porównaniu do 34,5 procent (OR 0,51; p = 0,02) w przypadku dostępu ogólnego. Jednakże częściej obserwowano brak dostępu wtórnego przy użyciu ręki (odpowiednio 11,8 i 0,8 procent), a sama procedura trwała średnio dłużej (odpowiednio 60 i 48 minut). Autorzy wnioskują zatem, że dostęp przez kończynę górną w przypadku przezcewnikowej implantacji zastawki aortalnej może być korzystniejszy pod względem ryzyka powikłań niż dostęp przez kończynę dolną.