Dwoje noworodków lub niemowląt z pochówku parzystego, wykopanego w Chorwacji w pobliżu starożytnego rzymskiego miasta Tragurion, było bliźniakami dwujajowymi. Do takiego wniosku doszli naukowcy, którzy opublikowali artykuł w Journal of Archaeological Science: Reports, w którym opisali wyniki badań szczątków z końca I do końca II wieku n.e. Najwyraźniej chłopiec i dziewczynka urodzili się martwo lub zmarli w ciągu pierwszych dwóch miesięcy życia.
Starożytne pochówki noworodków i niemowląt nie są tak często znajdowane przez archeologów, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że w społeczeństwach prehistorycznych, starożytnych i średniowiecznych śmiertelność niemowląt była najprawdopodobniej bardzo wysoka. Często wynikało to z faktu, że niemowlęta nie były postrzegane jako pełnoprawni ludzie i były chowane inaczej niż dorośli; ich pochówki często były organizowane poza nekropoliami lub na ich obrzeżach. Ponadto kości dzieci są znacznie gorzej zachowane z upływem czasu.
Pochówki dzieci poniżej pierwszego roku życia i liczne nekropolie rzymskie są wyraźnie niedoreprezentowane. Jednak niedawno archeolodzy przeprowadzili wykopaliska ratunkowe w Chorwacji w pobliżu starożytnego miasta Tragurion (współczesny Trogir), założonego przez Greków na wschodnim wybrzeżu Morza Adriatyckiego. Podczas tych prac naukowcy zbadali niewielką nekropolię Dragulin, która została dotknięta współczesną zabudową i która, jak się wydaje, jest połączona z willą znajdującą się poza murami miasta. Według badaczy, ponad jedna trzecia zidentyfikowanych 42 pochowanych w tym zabytku należała do noworodków, niemowląt lub dzieci z pierwszych kilku lat życia.
Anna Osterholtz z University of Mississippi i jej koledzy ze Słowenii i Chorwacji poświęcili artykuł badaniu jednego z grobów tej nekropolii. W tym pochówku archeolodzy odkryli szczątki dwójki noworodków lub niemowląt, którzy zostali pochowani we wspólnym grobie w pozycji obok siebie między końcem I a końcem II wieku n.e. i bez żadnych (przynajmniej zachowanych) towarzyszących artefaktów.
Pomimo słabego zachowania kości tych dzieci, naukowcy przeprowadzili ich kompleksowe badanie, w tym analizę starożytnego DNA i składu izotopowego. Dane archeologiczne wskazywały, że dzieci zostały pochowane w tym samym czasie (lub prawie w tym samym czasie), a sądząc po rozwoju ich kości i zębów, albo urodziły się martwe, albo zmarły wkrótce po urodzeniu - po dwóch miesiącach, co najwyżej. Ponadto patologie na ich szczątkach wskazują, że dzieci cierpiały na niewydolność łożyska, czyli podczas rozwoju wewnątrzmacicznego nie otrzymywały wystarczającej ilości składników odżywczych, co prowadziło do zaburzeń metabolicznych.
Ponieważ dzieci zostały pochowane w tym samym grobie, można było od razu założyć, że prawdopodobnie były bliskimi krewnymi. Aby to zweryfikować, naukowcy zwrócili się do analizy genetycznej. Badania genomiczne potwierdziły to przypuszczenie i wskazały, że pochówek zawierał szczątki bliźniąt dwujajowych, z których jedno było chłopcem, a drugie dziewczynką. Najwyraźniej ich rodzice pochodzili z lokalnych populacji, które genetycznie nie różnią się od populacji Bałkanów epoki żelaza, czyli okresu przedrzymskiego.
Wcześniej N+1 informował o badaniu dwóch pochowanych niemowląt wykopanych w Armenii. Następnie naukowcy doszli do wniosku, że w XVI wieku przed naszą erą starożytni mieszkańcy Kaukazu pochowali dwie dziewczynki, które zmarły wkrótce po urodzeniu. Sądząc po analizie genetycznej, były bardzo bliskimi krewnymi.