Ali Sheffeh (Ali Sheffeh) z Mayo Clinic wraz ze współpracownikami przeprowadzili analizę danych medycznych i stwierdzili, że przy przyjmowaniu leków przeciwcukrzycowych z grupy agonistów receptora GLP-1 i inhibitorów SGLT2 (gliflozyna) po udarze niedokrwiennym mózgu zwiększa się ryzyko wystąpienia zawał i powtarzający się udar jest znacznie zmniejszony. Do analizy włączono ponad 7000 pacjentów (średnia wieku 72 lata; 52 procent — mężczyźni), którzy przeszli udar niedokrwienny mózgu w latach 2000–2022 z bazy danych REP. Jej wyniki zostały zaprezentowane podczas Sesji Naukowych Amerykańskiego Towarzystwa Kardiologicznego w 2024 roku w Chicago oraz zaprezentowane w komunikacie prasowym organizacji.
Średni okres obserwacji uczestników wynosił trzy lata. W tym okresie u osób, które przyjmowały agonistów GLP-1 lub gliflozynę z jakiegokolwiek wskazania po udarze mózgu, ryzyko zawału mięśnia sercowego było o 84% niższe, a ryzyko śmierci o 74% niższe w porównaniu z osobami, którym nie przepisano tych leków. Ponadto podczas przyjmowania gliflozyny ryzyko drugiego udaru zmniejszyło się o 67 procent. Korelacje te utrzymały się po uwzględnieniu wieku, płci, palenia tytoniu, obecności nadciśnienia tętniczego, cukrzycy typu 2, choroby tętnic obwodowych, hiperlipidemii, przewlekłej choroby nerek oraz przebytego zawału mięśnia sercowego lub niewydolności serca.