W badaniu udział wzięli uczestnicy z Tajwanu, Danii i Szwecji, podzieleni na grupy wiekowe od lat 30. do 90. XX wieku. Naukowcy ocenili występowanie u małżonków jednego z dziewięciu zaburzeń psychicznych: schizofrenii, choroby afektywnej dwubiegunowej, depresji, zaburzeń lękowych, zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, autyzmu, zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, jadłowstrętu psychicznego, a także zaburzenia związanego z używaniem substancji psychoaktywnych.
Okazało się, że osoby z zaburzeniami psychicznymi częściej poślubiają partnera z tym samym zaburzeniem niż bez niego, pisze Nature. Zdecydowana większość małżonków miała te same diagnozy, ale w niektórych przypadkach osoby miały diagnozy różniące się od powyższych.
„Główny wniosek jest taki, że ten schemat utrzymuje się w różnych krajach, kulturach i pokoleniach. Jednocześnie nawet zmiany w opiece psychiatrycznej w ciągu ostatnich 50 lat nie zmieniły tego trendu” – powiedział współautor Chun Chie Fan.
Warto zauważyć, że jedynie zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, choroba afektywna dwubiegunowa i jadłowstręt psychiczny wykazywały różnice w zależności od kraju. Na przykład, pary małżeńskie na Tajwanie częściej cierpiały na OCD niż pary w Europie Północnej.
Ponadto w przypadku większości zaburzeń prawdopodobieństwo otrzymania tej samej diagnozy u partnera nieznacznie wzrastało z każdą dekadą, zwłaszcza w przypadku osób z zaburzeniami związanymi z używaniem substancji psychoaktywnych.
Według Jana Fullertona, psychiatry-genetyka z Uniwersytetu Nowej Południowej Walii w Sydney, stresory społeczne i środowiskowe mogą przyczynić się do pojawienia się nowej diagnozy u dotychczas zdrowego partnera, zwłaszcza jeśli do tej pory miał on łagodniejsze, niezdiagnozowane objawy. Oczywiste jest, że naukowcy będą musieli przeprowadzić dalsze badania, aby zrozumieć przyczyny tego trendu. Prawdopodobnie wyniki tych badań pozwolą na udoskonalenie profilaktyki zaburzeń psychicznych.
Wcześniej, w innym badaniu, naukowcy odkryli, że szczęście jednego z małżonków zmniejsza poziom stresu u drugiego. Okazało się, że pozytywne emocje jednej osoby pomagają drugiej radzić sobie ze stresem bez dodatkowego wysiłku.
