Samodzielna elektrostymulacja mózgu w domu łagodzi ciężką depresję

Amerykańscy i brytyjscy naukowcy przeprowadzili randomizowane badania kliniczne i doszli do wniosku, że elektrostymulacja mózgu prądem stałym w domu pod zdalnym nadzorem personelu medycznego jest skuteczna i bezpieczna w przypadku ciężkiej depresji. Raport z pracy został opublikowany w czasopiśmie Nature Medicine.

Farmakologiczne leki przeciwdepresyjne i psychoterapia stanowią pierwszą linię leczenia w przypadku dużego zaburzenia depresyjnego, ale nie pomagają one osiągnąć całkowitej remisji u więcej niż jednej trzeciej pacjentów. Jedną z alternatywnych metod leczenia w podobnej sytuacji jest elektrostymulacja przezczaszkowa, w której słaby prąd stały jest dostarczany za pomocą elektrod na skórze głowy (zwykle przymocowanych do elastycznego czepka lub taśmy). W przeciwieństwie do przezczaszkowej stymulacji magnetycznej, która bezpośrednio wywołuje potencjały czynnościowe w określonych obszarach mózgu, taki efekt moduluje potencjał spoczynkowy i w rezultacie pobudliwość kory mózgowej.

Z reguły przy takiej elektrostymulacji anoda jest umieszczana w okolicy podoczodołowej lub czołowo-skroniowej nad lewą grzbietowo-boczną korą przedczołową, a katoda jest umieszczana nad prawą. Prowadzi to do istotnych zmian w łączności w sieciach trybu biernego mózgu, samorelacji i kontroli wykonawczej. W metaanalizie dziewięciu badań klinicznych w warunkach szpitalnych ta metoda doprowadziła do wyższej częstości odpowiedzi klinicznej (30,9 w porównaniu z 18,9 procent) i remisji dużego zaburzenia depresyjnego (19,9 w porównaniu z 11,7 procent) w porównaniu z efektem placebo.

Aby przetestować skuteczność i bezpieczeństwo przezczaszkowej stymulacji elektrycznej w domu, Cynthia Fu (Cynthia Fu) z University College London i współpracownicy z Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych przeprowadzili w pełni zdalne, wieloośrodkowe, podwójnie zaślepione, kontrolowane placebo, randomizowane badanie Empower. Objęli oni 174 pacjentów (średni wiek 37,63 lat; 69 procent — kobiety) z dużym zaburzeniem depresyjnym i obecnym epizodem depresyjnym o co najmniej umiarkowanym nasileniu (co najmniej 16 punktów w skali Hamiltona, średnio 19,07 punktów), którzy nie otrzymali leczenia lub przyjmowali stałą dawkę leków przeciwdepresyjnych z psychoterapią lub bez niej przez sześć lub więcej tygodni.

Участников снабжали необходимым оборудованием и случайным образом половине из них проводили активную электростимуляцию током силой два миллиампера, другой половине ток подавали лишь кратковременно, чтобы симулировать активное воздействие. Сессии терапии продолжались 30 минут. В первые три недели проводили по пять сеансов еженедельно, затем еще семь недель — по три сеанса. Перед началом и в течение терапии пациентов консультировали психиатры по видеосвязи.

Уровень досрочного прекращения лечения был схожим в основной и контрольной группах: 14,9 и 13,7 процента (p = 0,99). Через 10 недель активной электростимуляции наблюдалось выраженное улучшение по шкале Гамильтона: в среднем на 9,41 до 9,58 против на 7,14 до 11,66 балла по сравнению с плацебо (p = 0,012). Клинически значимый ответ был получен у 58,3 против 37,8 процента участников в этих группах (p = 0,017), а ремиссия достигнута у 44,9 против 21,8 процента (p = 0,004). По шкале MADR улучшение в основной и контрольной группах составило 11,31 до 12,46 против 7,74 до 15,30 балла (p = 0,006); частота клинического ответа — 64,2 против 32,3 процента (p < 0,001), ремиссии — 57,5 против 29,4 процента (p = 0,002). Схожие результаты наблюдались и при субъективной оценке симптомов пациентами по шкале MADRS-S. Также при активном лечении происходило значимое уменьшение сопутствующих симптомов тревожности и гипомании. Переносимость терапии в целом была хорошей. Среди побочных эффектов при активной стимуляции чаще, чем при назначении плацебо, наблюдались покраснение кожи под электродами (63,5 против 18,5 процента; p < 0,001), раздражение кожи (6,9 против 0 процентов; p = 0,03) и нарушения концентрации внимания (14,1 против 3,7 процента; p = 0,03). Двое участников из основной группы сообщили об ожогах в месте наложения анода, вероятно, связанных с использованием высохшей губчатой прокладки. Остаточных повреждений кожи или рубцевания не было ни у одного пациента. Серьезных физических и психических осложнений зарегистрировано не было. По результатам испытаний самостоятельное использование транскраниальной стимуляции мозга постоянным током при большом депрессивном расстройстве признали достаточно эффективным, безопасным и приемлемым для пациентов. Ранее американские исследователи провели пилотные испытания на добровольцах и выяснили, что транскраниальная фокусированная ультразвуковая стимуляция задней поясной коры мозга снижает функциональную связность в сети пассивного режима работы мозга и усиливает чувство осознанности — схожие эффекты производит медитация.

От DrMoro

Originaltext
Diese Übersetzung bewerten
Mit deinem Feedback können wir Google Übersetzer weiter verbessern
Ten formularz nie jest obsługiwany
Aus Sicherheitsgründen solltest du keine Informationen über diese Art von Formular senden, während du Google Translate verwendest.
DobraDo oryginalnego adresu URL