Paleogenetycy przeanalizowali DNA pobrane ze starożytnych szczątków znalezionych we włoskim stanowisku paleolitycznym w Riparo-Talente. Naukowcy doszli do wniosku, że żuchwa i kości szkieletu pozaczaszkowego należały najprawdopodobniej do jednego dorosłego mężczyzny, a nie, jak wcześniej sądzono, do dwóch osób. Według artykułu opublikowanego w czasopiśmie Communications Biology wiek szczątków wynosi ponad 16 tysięcy lat.
We włoskiej prowincji Werona, położonej na północy kraju, znajduje się baldachim krasowy Riparo-Talente, będący zabytkiem archeologicznym środkowego i górnego paleolitu, odkrytym jeszcze w 1958 roku. Oprócz licznych artefaktów podczas wykopalisk w latach 60. i 70. XX w. badacze odnaleźli szczątki neandertalczyków i ludzi o współczesnym wyglądzie anatomicznym. Tak więc w 1963 roku archeolodzy odkryli w mieszanych osadach tego pomnika dolną szczękę Cro-Magnon, a dziesięć lat później - pochówek osoby, której brakowało czaszki.
Paleoantropolodzy ustalili, że zarówno szczęka, jak i szkielet pozaczaszkowy należały do dorosłych mężczyzn, którzy zmarli w wieku około 22–30 lat. Mimo to badacze założyli, że szczątki najwyraźniej należały do dwóch różnych osób żyjących w epoce epigraweckiej. Wskazały na to w szczególności wyniki analizy radiowęglowej. Naukowcy oszacowali wiek żebra na 15 570–16 130 lat, a wiek zęba na 16 500–16 980 lat, czyli średnia różnica między nimi wynosiła 890 lat. Ponadto na fakt, że szczątki należały do dwóch osób, wskazała także analiza stabilnych izotopów węgla i azotu.
Naukowcy z Niemiec i Włoch pod kierunkiem Cosimo Post z Uniwersytetu w Tybindze powrócili do badania tych szczątków. Kilka lat temu naukowcy pobrali DNA z żuchwy i zębów znalezionych na tym pomniku. Jej analiza wykazała, że szczątki należały do mężczyzny będącego przedstawicielem tzw. gromady Villabrun – ludzi, którzy osiedlili się na Półwyspie Apenińskim po zakończeniu maksimum ostatniego zlodowacenia. Był nosicielem mitochondrialnej haplogrupy U2′3′4′7′8′9 i haplogrupy Y-chromosomalnej I2, które były powszechne wśród europejskich łowców-zbieraczy pod koniec ery górnego paleolitu.
Post i jego współpracownicy wyjaśnili wiek szczątków z Riparo-Talente. Według aktualnych danych wiek kości udowej wynosi 16 210–16 360 lat, a żuchwy 16 130–16 460 lat. Ponadto badacze pobrali DNA z kości udowej, aby potwierdzić lub zaprzeczyć, czy szczątki tego pomnika należały do jednej czy dwóch osób. Analiza genetyczna wykazała, że szkielet pozaczaszkowy należał do osoby z tymi samymi haplogrupami mitochondriów i chromosomu Y.
Dalsze badania wykazały, że szczątki z Riparo-Talente najprawdopodobniej należały do jednej osoby lub, co jest mniej prawdopodobne, do bliźniaków jednojajowych. Różnica w wieku radiowęglowym znalezisk najwyraźniej wiąże się z zanieczyszczeniem (być może z konserwacją kości, którą przeprowadzono po wykopaliskach). Ponadto naukowcy zauważyli również, że analiza nowego genomu wskazała na niewielką efektywną wielkość populacji łowców-zbieraczy epigraweckich, o czym świadczą wyniki poprzednich badań.
Paleogenetycy przeanalizowali niedawno genom dziecka z Cro-Magnon, które żyło około 17 000 lat temu na terytorium współczesnych Włoch. W szczególności naukowcy ustalili, że miał on tę samą mitochondrialną i chromosomalną haplogrupę Y, co mężczyzna z Riparo-Taliente.