Paleogenetycy przeanalizowali DNA wyekstrahowane ze starożytnych pozostałości znalezionych na stanowisku paleolitycznym Riparo-Talente we Włoszech. Naukowcy doszli do wniosku, że żuchwa i kości szkieletu pozaczaszkowego najprawdopodobniej należą do jednego dorosłego mężczyzny, a nie do dwóch osób, jak wcześniej zakładano. Według artykułu opublikowanego w czasopiśmie Communications Biology, wiek szczątków wynosi ponad 16 tysięcy lat .
We włoskiej prowincji Werona, położonej na północy kraju, znajduje się krasowy baldachim Riparo-Talente, który jest zabytkiem archeologicznym środkowego i górnego paleolitu, odkrytym w 1958 roku. Oprócz licznych artefaktów, podczas wykopalisk w latach 60. i 70. XX wieku, badacze odkryli szczątki neandertalczyków i ludzi o współczesnym wyglądzie anatomicznym. W 1963 roku archeolodzy znaleźli w mieszanych osadach tego pomnika dolną szczękę człowieka z Cro-Magnon, a dziesięć lat później – pochówek człowieka, którego czaszki brakowało.
Paleoantropolodzy ustalili, że zarówno szczęka, jak i szkielet pozaczaszkowy należały do dorosłych mężczyzn, którzy zmarli w wieku około 22–30 lat. Mimo to badacze założyli, że szczątki należały prawdopodobnie do dwóch różnych osób, które żyły w epoce epigraweckiej. Świadczą o tym w szczególności wyniki analizy radiowęglowej. Naukowcy oszacowali wiek żebra na 15 570–16 130 lat, a wiek zęba na 16 500–16 980 lat, czyli średnia różnica między nimi wyniosła 890 lat. Dodatkowo analiza stabilnych izotopów węgla i azotu wskazywała na to, że szczątki należały do dwóch osób.
Naukowcy z Niemiec i Włoch pod przewodnictwem Cosimo Posta z Uniwersytetu w Tybindze powrócili do badania tych szczątków. Kilka lat temu naukowcy pobrali DNA z żuchwy i zębów znalezionych na tym pomniku. Jej analiza wykazała, że szczątki należały do mężczyzny będącego przedstawicielem tzw. gromady Villabrun – ludu, który osiedlił się na Półwyspie Apenińskim po zakończeniu maksimum ostatniego zlodowacenia. Był nosicielem mitochondrialnej haplogrupy U2′3′4′7′8′9 i haplogrupy chromosomu Y I2, które były powszechne wśród europejskich łowców-zbieraczy pod koniec epoki górnego paleolitu.
Post i jego współpracownicy doprecyzowali wiek szczątków z Riparo-Talente. Według aktualnych danych wiek kości udowej wynosi 16 210–16 360 lat, a żuchwy 16 130–16 460 lat. Ponadto naukowcy pobrali DNA z kości udowej, aby potwierdzić lub zaprzeczyć, czy szczątki z tego pomnika należały do jednej czy dwóch osób. Analiza genetyczna wykazała, że szkielet pozaczaszkowy należał do osoby o tej samej haplogrupie mitochondrialnej i chromosomu Y.
Dalsze badania wykazały, że szczątki z Riparo-Talente najprawdopodobniej należały do jednej osoby lub, co jest mniej prawdopodobne, do bliźniaków jednojajowych. Różnica w wieku radiowęglowym znalezisk jest najprawdopodobniej związana z zanieczyszczeniem (być może ze sposobem konserwacji kości, co zostało przeprowadzone po wykopaliskach). Naukowcy zauważyli również, że analiza nowego genomu wykazała niewielką efektywną wielkość populacji łowców-zbieraczy z Epigravett, co potwierdzają wyniki poprzednich badań.
Paleogenetycy niedawno przeanalizowali genom dziecka Cro-Magnon, które żyło około 17 000 lat temu na terenie współczesnych Włoch. Naukowcy ustalili w szczególności, że posiadał on tę samą haplogrupę mitochondrialną i chromosomową Y, co mężczyzna z Riparo-Taliente.