Paleogenetycy odczytali DNA człowieka z Cro-Magnon z Riparo-Talente

Paleogenetycy przeanalizowali DNA wyekstrahowane ze starożytnych szczątków znalezionych na stanowisku paleolitycznym Riparo-Talente we włoskim paleolicie. Naukowcy doszli do wniosku, że żuchwa i kości szkieletu pozaczaszkowego najprawdopodobniej należały do jednego dorosłego mężczyzny, a nie do dwóch osób, jak wcześniej zakładano. Według artykułu opublikowanego w czasopiśmie „Communications Biology”, wiek szczątków wynosi ponad 16 tysięcy lat.

We włoskiej prowincji Werona, położonej na północy kraju, znajduje się krasowy baldachim Riparo-Talente, będący zabytkiem archeologicznym środkowego i górnego paleolitu, odkrytym w 1958 roku. Oprócz licznych artefaktów, podczas wykopalisk w latach 60. i 70. XX wieku badacze odkryli szczątki neandertalczyków i ludzi o współczesnym wyglądzie anatomicznym. W 1963 roku archeolodzy znaleźli w mieszanych osadach tego zabytku żuchwę kromaniończyka, a dziesięć lat później – pochówek osoby, której czaszka zaginęła.

Paleoantropolodzy ustalili, że zarówno szczęka, jak i szkielet pozaczaszkowy należały do dorosłych mężczyzn, którzy zmarli w wieku około 22–30 lat. Mimo to badacze założyli, że szczątki najwyraźniej należały do dwóch różnych osób żyjących w epoce epigraweckiej. Wskazywały na to w szczególności wyniki analizy radiowęglowej. Naukowcy oszacowali wiek żebra na 15 570–16 130 lat, a wiek zęba na 16 500–16 980 lat, czyli średnia różnica między nimi wyniosła 890 lat. Ponadto, fakt przynależności szczątków do dwóch osób został zasugerowany również przez analizę stabilnych izotopów węgla i azotu.

Naukowcy z Niemiec i Włoch, pod kierownictwem Cosimo Posta z Uniwersytetu w Tybindze, powrócili do badań nad tymi szczątkami. Kilka lat temu naukowcy wyekstrahowali DNA z żuchwy i zębów znalezionych na tym zabytku. Jej analiza wykazała, że szczątki należały do mężczyzny, który był przedstawicielem tzw. gromady Villabrun – ludu, który osiedlił się na Półwyspie Apenińskim po zakończeniu maksimum ostatniego zlodowacenia. Był on nosicielem mitochondrialnej haplogrupy U2′3′4′7′8′9 i chromosomowej haplogrupy Y I2, które były powszechne wśród europejskich łowców-zbieraczy pod koniec górnego paleolitu.

Post i jego współpracownicy ustalili wiek szczątków z Riparo-Talente. Według zaktualizowanych danych wiek kości udowej wynosi 16 210–16 360 lat, a żuchwy 16 130–16 460 lat. Ponadto naukowcy pobrali DNA z kości udowej, aby potwierdzić lub zaprzeczyć, czy szczątki z tego zabytku należały do jednej, czy dwóch osób. Analiza genetyczna wykazała, że szkielet pozaczaszkowy należał do osoby o tej samej haplogrupie mitochondrialnej i chromosomu Y.

Dalsze badania wykazały, że szczątki z Riparo-Talente najprawdopodobniej należały do jednej osoby lub, co mniej prawdopodobne, do bliźniąt jednojajowych. Różnica w wieku radiowęglowym znalezisk jest najwyraźniej związana z zanieczyszczeniem (być może z konserwacją kości, co zostało przeprowadzone po wykopaliskach). Ponadto naukowcy zauważyli również, że analiza nowego genomu wskazuje na niewielką efektywną liczebność populacji epigraweckich łowców-zbieraczy, co potwierdzają wyniki wcześniejszych badań.

Paleogenetycy niedawno przeanalizowali genom dziecka z Cro-Magnon, które żyło około 17 000 lat temu na terenie współczesnych Włoch. Naukowcy ustalili, że posiadało ono tę samą haplogrupę mitochondrialną i chromosomową Y, co mężczyzna z Riparo-Taliente.

Od DrMoro

Originaltext
Diese Übersetzung bewerten
Mit deinem Feedback können wir Google Übersetzer weiter verbessern
Ten formularz nie jest obsługiwany
Aus Sicherheitsgründen solltest du keine Informationen über diese Art von Formular senden, während du Google Translate verwendest.
DobraDo oryginalnego adresu URL