Według wcześniejszych badań klinicznych, cięcie cesarskie zwiększa u dziecka ryzyko rozwoju astmy, infekcji szpitalnych, stanów zapalnych przewodu pokarmowego i szeregu innych chorób związanych z upośledzeniem funkcji układu odpornościowego. Uważa się, że ryzyko wzrasta ze względu na brak kontaktu dziecka z bakteriami matki podczas przechodzenia przez kanał rodny.
Obecnie praktyka leczenia dziecka po cesarskim cięciu bakteriami z pochwy matki jest powszechnie znana, jednak wyniki nowego badania wskazują na niską skuteczność takiego zabiegu. Znaczący efekt osiąga się za pomocą mikroflory kałowej matki, którą wprowadza się do organizmu dziecka od pierwszego dnia życia – pisze Natura.
Do eksperymentu zgłosiło się 90 kobiet, ale tylko 36 przeszło selekcję ze względu na brak patogenów na zdjęciach. Ich nowonarodzone dzieci znajdowały się albo w grupie placebo, albo w grupie przeszczepienia 3,5 mg kału matki od pierwszego dnia życia.
U wszystkich dzieci po cięciu cesarskim przy urodzeniu występowała podobna różnorodność biologiczna drobnoustrojów, jednakże po leczeniu w drugiej grupie zauważalną różnicę obserwowano już od drugiej doby życia. Pozytywne zmiany utrzymywały się do szóstego miesiąca życia, kiedy to dzieci zazwyczaj zaczynają próbować pokarmów stałych.
Warto zauważyć, że wyniki potwierdzają wcześniejsze, niewielkie badanie, w którym przeszczepienie mikroflory pomogło dzieciom po cięciu cesarskim mieć mikroflorę podobną do tej u dzieci po normalnym porodzie. W bieżących pracach naukowcy wykazali, że nowe podejście jest skuteczniejsze niż leczenie dzieci bakteriami pochwowymi matki.
Obecnie naukowcy badają możliwość wykorzystania próbek bakterii wytworzonych w warunkach laboratoryjnych. Przede wszystkim będą miały gwarancję ochrony przed obecnością patogenów. Ponadto naukowcy będą mogli kontrolować ilość niektórych szczepów, aby zapewnić najlepszy efekt terapeutyczny.
Wcześniej inni naukowcy odkryli, że naruszenie równowagi bakterii jelitowych u dzieci w wyniku przyjmowania antybiotyków w pierwszych dniach życia zwiększa ryzyko niestabilności psycho-emocjonalnej: u nich obserwuje się bardziej agresywne zachowanie ze względu na zwiększoną aktywację niektórych geny.