Istotą systemu jest to, że kamera zamontowana w okularach przesyła obraz otaczającej przestrzeni do miniaturowego komputera. Komputer rozpoznaje przeszkody i osoby za pomocą algorytmów uczenia maszynowego. Następnie, co 250 milisekund, urządzenie informuje użytkownika sygnałem dźwiękowym, gdzie dokładnie ma się poruszać. Sygnał może być wysyłany do lewego lub prawego ucha.
Dodatkowo naukowcy opracowali specjalne, elastyczne nakładki ze sztucznej skóry, które mocuje się do nadgarstka i palców. Mają one wbudowaną kamerę i zaczynają wibrować, gdy użytkownik zbliża się do obiektu na odległość od 40 do 5 centymetrów. Bransoletki wibrują również, gdy użytkownik sięga po przedmiot i musi go chwycić.
Testy urządzenia zakończyły się sukcesem. 20 osób z dysfunkcją wzroku testowało jego możliwości. Okazało się, że zastosowanie nowej technologii zwiększa efektywność poruszania się o 25% w porównaniu ze zwykłą laską. Wolontariusze przeszli przez labirynt o długości 25 metrów i byli w stanie pokonać trasę szybciej i bezpieczniej.
Kolejny eksperyment przeprowadzono w środowisku miejskim, w pomieszczeniach wypełnionych meblami. Wzięło w nim udział 8 ochotników, którzy również potwierdzili niezawodność nowego systemu w warunkach rzeczywistych.
Jedną z zalet tej technologii w porównaniu z tradycyjnymi laskami jest zasięg widzenia. Laska wykrywa przeszkody znajdujące się maksymalnie metr przed użytkownikiem. Użytkownik nie otrzymuje żadnych dodatkowych informacji o obiekcie, poza jego obecnością. Kamera jest jednak w stanie z wyprzedzeniem rozpoznać osoby, drzwi, ściany czy meble. To znacznie ułatwia nawigację w dużych miastach i miejscach publicznych.
Autorzy projektu podkreślają, że jest to wciąż model eksperymentalny, wymagający znaczących udoskonaleń. Urządzenie jest już dość nieporęczne, ale naukowcy planują zmniejszyć jego rozmiar i wagę, na przykład poprzez zintegrowanie kamery z soczewkami kontaktowymi. Taka opcja stanie się praktycznie niewidoczna i wygodna w codziennym życiu.
Eksperci podkreślają unikalność tego podejścia: urządzenie łączy w sobie jednocześnie sygnały dźwiękowe i dotykowe. Jednak do masowego wdrożenia konieczne jest przeprowadzenie testów z udziałem dużej liczby osób w różnym wieku oraz ścisła współpraca z ośrodkami medycznymi i społecznościami osób niewidomych.
