Paleogenetyk przeanalizował DNA dwójki nowonarodzonych dzieci, których szczątki znaleziono podczas wykopalisk na Zachodnim Wzgórzu Chatal-Hyuyuk. Naukowcy doszli do wniosku, że dzieci te, żyjące na początku VI tysiąclecia p.n.e., nie były bliskimi krewnymi, mimo że spoczywały pod podłogą tego samego domu. Preprint badania opublikowano na stronie bioRxiv.org.
W tureckiej prowincji Konya znajduje się jeden z najsłynniejszych zabytków archeologicznych z epoki neolitu i chalkolitu – Çatal-Hüyük. Do dziś przetrwała w formie dwóch wzgórz (wschodniego i zachodniego), które są wielowarstwowymi pozostałościami osadnictwa, które istniało mniej więcej w latach 7100–5600 p.n.e. Podczas wieloletnich wykopalisk, które rozpoczęto w połowie ubiegłego stulecia, archeolodzy odkryli tu ruiny licznych domów zbudowanych z surowych cegieł i drewna, których ściany i podłogi zdobione były malowidłami i rzeźbionymi wizerunkami. A pod podłogami i platformami takich budowli często spoczywały szczątki licznych mieszkańców tej osady (więcej na ten temat można przeczytać w materiale „Pani Podwójnej Góry”).
W ostatnich latach szczątki ludzi z Chatal-Hyuyuk stają się niekiedy przedmiotem badań paleogenetyków. Naukowcy skupili się jednak głównie na kościach i zębach znalezionych na starszym Wschodnim Wzgórzu. Teraz Ayça Doğu z Bliskowschodniego Uniwersytetu Technicznego przedstawiła wyniki analizy DNA dwóch osób ze Wzgórza Zachodniego, gdzie podczas wykopalisk w jednym z budynków archeolodzy odkryli szczątki dwójki noworodków, które żyły ok. 6000–5700 p.n.e., czyli na początku epoki chalkolitu.
Paleogenetycy odczytali genomy tych dzieci z małą głębokością pokrycia i odkryli, że były to dwie dziewczynki. Mimo że ich szczątki spoczywały pod podłogą tego samego domu, analiza DNA wykazała, że nie byli oni bliskimi krewnymi - przynajmniej kuzynami lub osobami bliższymi. Naukowcy zwrócili na to uwagę już wcześniej, kiedy analizowali genomy mieszkańców East Hill.
Poprzednie prace wykazały, że w VI tysiącleciu p.n.e. pula genów populacji Centralnej Anatolii uległa znaczącym zmianom. W tym czasie nastąpił przepływ genów z populacji wschodnich, które najprawdopodobniej zamieszkiwały Kaukaz, Górną Mezopotamię lub Zagros. Jednakże genomy dzieci z Zachodniego Wzgórza Chatal-Hyuuk nie zawierały takiej „wschodniej” domieszki i były podobne do genomów ludzi ze Wschodniego Wzgórza, którzy żyli w epoce neolitu. Naukowcy uważają, że albo napływ genów ze wschodnich populacji dotarł do Centralnej Anatolii już po życiu tych dzieci, albo populacja Chatal-Hyuyuk pozostała odizolowana. Odpowiedź na to pytanie mogą dać inne genomy z VI tysiąclecia z tego regionu.
Badania Chatal-Hyuuka trwają, dlatego naukowcy okresowo informują o nowych odkryciach. Przykładowo na początku roku informowaliśmy, że na terenie tej osady znaleziono chleb sprzed 8600 lat, a w zeszłym roku - fragmenty lin i tkanin wykonanych z włókien lipowych.