Paleogenetycy przeanalizowali DNA dwójki noworodków, których szczątki odnaleziono podczas wykopalisk na Zachodnim Wzgórzu Chatal-Hyuuk. Naukowcy doszli do wniosku, że dzieci te, żyjące na początku VI tysiąclecia p.n.e., nie były bliskimi krewnymi, mimo że spoczywały pod podłogą tego samego domu. Preprint badania opublikowano na stronie bioRxiv.org.
W tureckiej prowincji Konya znajduje się jeden z najsłynniejszych zabytków archeologicznych z epoki neolitu i chalkolitu – Çatal-Hüyük. Do dziś zachował się w postaci dwóch wzgórz (wschodniego i zachodniego), które stanowią wielowarstwowe pozostałości osadnictwa istniejącego około 7100–5600 r. p.n.e. Podczas długich lat wykopalisk, rozpoczętych w połowie ubiegłego wieku, archeolodzy odkryli tu ruiny licznych domów zbudowanych z surowej cegły i drewna, których ściany i podłogi zdobiły malowidła i rzeźbione wizerunki. Pod podłogami i platformami tych budynków często spoczywały szczątki licznych mieszkańców tej osady (więcej na ten temat można przeczytać w materiale „Pani z Podwójnej Góry”).
W ostatnich latach szczątki mieszkańców Chatal-Hyuyuk stają się przedmiotem badań paleogenetyków. Naukowcy koncentrowali się jednak głównie na kościach i zębach znalezionych na starszym Wzgórzu Wschodnim. Ayça Doğu z Uniwersytetu Technicznego Bliskiego Wschodu przedstawiła wyniki analizy DNA dwóch osób ze Wzgórza Zachodniego, gdzie podczas wykopalisk w jednym z budynków archeolodzy odkryli szczątki dwójki noworodków, które żyły około 6000–5700 p.n.e., czyli we wczesnym chalkolicie.
Paleogenetycy odczytali genomy tych dzieci z niewielką głębokością pokrycia i odkryli, że były to dwie dziewczynki. Pomimo faktu, że ich szczątki spoczywały pod podłogą tego samego domu, analiza DNA wskazała, że nie były bliskimi krewnymi – przynajmniej kuzynami lub bliższymi. Podobnych badaczy odnotowano wcześniej, analizując genomy mieszkańców East Hill.
Poprzednie prace wykazały, że w VI tysiącleciu p.n.e. pula genów populacji Centralnej Anatolii uległa znacznej zmianie. W tym czasie nastąpił napływ genów z populacji bardziej wschodnich, które najwyraźniej zamieszkiwały Kaukaz, Górną Mezopotamię lub Zagros. Jednak genomy dzieci z Zachodniego Wzgórza Chatal-Hyuyuk nie zawierały takiej „wschodniej” domieszki i były podobne do genomów ludzi z Wschodniego Wzgórza, którzy żyli w epoce neolitu. Według naukowców, albo napływ genów z populacji wschodnich dotarł do Centralnej Anatolii już po życiu tych dzieci, albo populacja Chatal-Hyuyuk pozostała odizolowana. Inne genomy z początku VI tysiąclecia z tego regionu mogą dać odpowiedź na to pytanie.
Badania Chatal-Huyuk trwają, dlatego naukowcy okresowo donoszą o nowych odkryciach. Na przykład na początku roku informowaliśmy o znalezieniu w tej osadzie chleba sprzed 8600 lat, a w zeszłym roku – fragmentów lin i tkanin wykonanych z włókien lipowych.
