Paleogenetycy przeanalizowali DNA dwójki noworodków, których szczątki odnaleziono podczas wykopalisk na zachodnim wzgórzu Chatal-Hyuyuk. Naukowcy doszli do wniosku, że te dzieci, które żyły na początku VI tysiąclecia p.n.e., nie były ze sobą bliskimi krewnymi, mimo że odpoczywały pod podłogą tego samego domu. Wstępny wydruk badania zamieszczono na stronie bioRxiv.org.
W tureckiej prowincji Konya znajduje się jeden z najsłynniejszych zabytków archeologicznych należących do epoki neolitu i chalkolitu – Çatal-Hüyük. Do dziś zachował się w postaci dwóch wzniesień (wschodniego i zachodniego), które są wielowarstwowymi pozostałościami osadnictwa, które istniało około 7100–5600 lat p.n.e. Podczas długich lat wykopalisk, które rozpoczęły się w połowie ubiegłego wieku, archeolodzy odkryli tu ruiny licznych domów zbudowanych z surowej cegły i drewna, których ściany i podłogi ozdobiono malowidłami i rzeźbionymi wizerunkami. A pod podłogami i platformami takich budynków często spoczywały szczątki licznych mieszkańców tej osady (więcej na ten temat w materiale „Pani Podwójnej Góry”).
W ostatnich latach szczątki ludzi z Chatal-Hyuyuk stają się czasem przedmiotem badań paleogenetyków. Jednak naukowcy skupili się głównie na kościach i zębach znalezionych w bardziej starożytnym Wzgórzu Wschodnim. Teraz Ayça Doğu z Middle East Technical University przedstawiła wyniki analizy DNA dwóch osób z Western Hill, gdzie podczas wykopalisk jednego z budynków archeolodzy odkryli szczątki dwójki nowo narodzonych dzieci, które żyły około 6000-5700 p.n.e. , czyli we wczesnym chalkolicie.
Paleogenetycy odczytali genomy tych dzieci z małą głębokością pokrycia i odkryli, że były to dwie dziewczynki. Pomimo tego, że ich szczątki spoczęły pod podłogą tego samego domu, analiza DNA wykazała, że nie byli ze sobą bliskimi krewnymi – przynajmniej kuzynami lub bliższymi krewnymi. Naukowcy zauważyli to już wcześniej, analizując genomy ludzi z East Hill.
Poprzednie prace wykazały, że w VI tysiącleciu p.n.e. pula genowa populacji środkowej Anatolii uległa wyraźnym zmianom. W tym czasie nastąpił napływ genów z populacji bardziej wschodnich, które najwyraźniej zamieszkiwały Kaukaz, Górną Mezopotamię lub Zagros. Jednakże genomy dzieci z Western Hill Chatal-Hyuuk nie zawierały takiej „wschodniej” domieszki i były podobne do genomów ludzi ze Eastern Hill żyjących w epoce neolitu. Według naukowców albo przepływ genów z populacji wschodnich dotarł do środkowej Anatolii już po życiu tych dzieci, albo populacja Chatal-Hyuyuk pozostawała odizolowana. Odpowiedzi na to pytanie mogą udzielić inne genomy VI tysiąclecia z tego regionu.
Badania Chatal-Hyuuka trwają, dlatego naukowcy okresowo zgłaszają nowe odkrycia. Przykładowo na początku roku informowaliśmy, że w tej osadzie odnaleziono chleb sprzed 8600 lat, a w zeszłym roku – fragmenty lin i tekstyliów z włókien lipowych.