Paleogenetycy przeanalizowali DNA dwójki noworodków, których szczątki znaleziono podczas wykopalisk na Zachodnim Wzgórzu Chatal-Hyuyuk. Naukowcy doszli do wniosku, że te dzieci, które żyły na początku VI tysiąclecia p.n.e., nie były bliskimi krewnymi, mimo że spoczywały pod podłogą tego samego domu. Preprint badania został opublikowany na bioRxiv.org.
W tureckiej prowincji Konya znajduje się jeden z najsłynniejszych zabytków archeologicznych z epoki neolitu i chalkolitu — Çatal-Hüyük. Do dziś zachował się w postaci dwóch wzgórz (wschodniego i zachodniego), które stanowią wielowarstwowe pozostałości osad, które istniały mniej więcej w latach 7100–5600 p.n.e. Podczas długich lat wykopalisk, które rozpoczęły się w połowie ubiegłego wieku, archeolodzy odkryli tutaj ruiny licznych domów zbudowanych z surowych cegieł i drewna, których ściany i podłogi zdobiły malowidła i rzeźbione wizerunki. A pod podłogami i platformami takich budynków często spoczywały szczątki licznych mieszkańców tej osady (więcej na ten temat w materiale „Pani Podwójnej Góry”).
W ostatnich latach szczątki ludzi z Chatal-Hyuyuk stają się niekiedy przedmiotem badań paleogenetyków. Jednak naukowcy skupiali się głównie na kościach i zębach znalezionych na bardziej starożytnym Wzgórzu Wschodnim. Teraz Ayça Doğu z Middle East Technical University przedstawiła wyniki analizy DNA dwóch osób z Wzgórza Zachodniego, gdzie podczas wykopalisk jednego z budynków archeolodzy odkryli szczątki dwójki noworodków, które żyły około 6000–5700 p.n.e., czyli we wczesnym chalkolicie.
Paleogenetycy odczytali genomy tych dzieci z niską głębokością pokrycia i odkryli, że były to dwie dziewczynki. Pomimo faktu, że ich szczątki spoczywały pod podłogą tego samego domu, analiza DNA wskazała, że nie były bliskimi krewnymi - przynajmniej kuzynami lub bliższymi. Naukowcy zauważyli to wcześniej, gdy analizowali genomy ludzi z East Hill.
Poprzednie prace wykazały, że w VI tysiącleciu p.n.e. pula genów populacji Centralnej Anatolii uległa znacznej zmianie. W tym czasie nastąpił przepływ genów z populacji bardziej wschodnich, które najwyraźniej zamieszkiwały Kaukaz, Górną Mezopotamię lub Zagros. Jednak genomy dzieci z Zachodniego Wzgórza Chatal-Hyuyuk nie zawierały takiej „wschodniej” domieszki i były podobne do genomów ludzi z Wschodniego Wzgórza, którzy żyli w epoce neolitu. Według naukowców, albo przepływ genów z populacji wschodnich dotarł do Centralnej Anatolii już po życiu tych dzieci, albo populacja Chatal-Hyuyuk pozostała odizolowana. Inne genomy z początku VI tysiąclecia z tego regionu mogą dać odpowiedź na to pytanie.
Badania Chatal-Huyuk trwają, więc naukowcy okresowo informują o nowych odkryciach. Na przykład na początku roku informowaliśmy, że w tej osadzie znaleziono 8600-letni chleb, a w zeszłym roku - fragmenty lin i tekstyliów z włókien lipowych.