Genetycy przeanalizowali DNA ponad stu członków grupy etnicznej Raute, ostatnich łowców-zbieraczy w Himalajach. Naukowcy odkryli, że jeszcze 50 pokoleń temu efektywna wielkość populacji przodków tych ludów utrzymywała się na stabilnym poziomie około 2500 osób. Jednakże około 1500–1100 lat temu nastąpił gwałtowny spadek, w wyniku którego liczba ta zmniejszyła się około 25-krotnie. Informację tę podaje czasopismo Scientific Reports.
W północno-zachodniej części współczesnego Nepalu, w strefie Karnali, żyją ostatni łowcy-zbieracze Himalajów – grupa etniczna Raute. Koczowniczy lud Raute to niscy, ciemnoskórzy ludzie. Jest ich około 140. Zbierają dzikie rośliny i polują głównie na małe małpy, regularnie migrując z miejsca na miejsce w poszukiwaniu źródeł pożywienia. Ponadto wymieniają swoje produkty (na przykład duże drewniane naczynia lub skrzynie) z sąsiadami w zamian za ryż, żelazo i inne rzeczy. Ostatnio Raute'owie wyrazili chęć przyjęcia pomocy, jednak według relacji naocznych świadków, pieniądze, które otrzymali lub zarobili, są skłonni przeznaczyć na alkohol.
Nie ma praktycznie żadnych informacji historycznych o pochodzeniu tej rauty. Aby nieco rozjaśnić sprawę, Inez Derkx z Uniwersytetu w Zurychu wraz z kolegami z Hiszpanii, Nepalu, Czech i Szwajcarii zsekwencjonowała DNA 120 członków grupy etnicznej Raute oraz 47 osób zamieszkujących ten sam region na terenach wiejskich. Jednakże siedem próbek DNA pobranych od Raute i trzech innych osób nie przeszło kontroli jakości i wykluczono je z dalszych badań. Dodatkowo naukowcy napotkali pewien problem: ze względu na ścisłą endogamię tylko dwóch przedstawicieli Raute nie było bliskimi krewnymi, co jest istotne w badaniach populacyjnych. Obniżenie standardowych kryteriów doboru pozwoliło nam na rozszerzenie próby w szeregu analiz do dziesięciu osób.
Aby dowiedzieć się, jak efektywna wielkość tej populacji zmieniała się w czasie, naukowcy zwrócili się do programu GONE, który pozwala im obliczyć ten wskaźnik na podstawie ostatnich 100 pokoleń. Naukowcy odkryli, że przez długi okres czasu — aż do około 50 pokoleń temu — efektywna wielkość populacji przodków Raute pozostawała stabilna na poziomie około 2500 osobników. Jednakże w ciągu zaledwie dziesięciu pokoleń nastąpił bardzo gwałtowny spadek - około 25-krotny. Jeżeli przyjmiemy, że długość życia jednego pokolenia wynosi 29 lat, to ten gwałtowny spadek nastąpił około 1500–1100 lat temu. Po gwałtownym spadku efektywna wielkość populacji przodków Raute pozostała niska, ale stosunkowo stabilna.
Ponadto naukowcy skupili się na pochodzeniu przodków Raute. Nie znaleziono żadnych widocznych śladów świadczących o tym, że ludzie ci byli potomkami odizolowanych lokalnych łowców-zbieraczy, którzy zamieszkiwali ten region przed przybyciem rolników i pasterzy. Są natomiast genetycznie podobni do swoich sąsiadów, nie tylko do populacji, które w niedawnej przeszłości (150–300 lat temu) zajmowały się łowiectwem i zbieractwem – Tara i Kusunda – ale również do tych, które od kilku tysięcy lat zajmują się rolnictwem.
Można założyć, że przodkowie Raute porzucili produktywne rolnictwo i powrócili do łowiectwa i zbieractwa po tym, jak znaleźli się w Himalajach. Autorzy artykułu uważają jednak, że taki scenariusz jest mało prawdopodobny. Skłaniają się ku teorii, że pula genów Raute powstała najprawdopodobniej w wyniku długiego procesu mieszania się rolników, którzy przybyli na ten region, z miejscowymi łowcami-zbieraczami, w wyniku czego widoczne ślady tych ostatnich zanikły.
Wcześniej N+1 informował o tym, w jaki sposób genetycy badali DNA rdzennej ludności Papui-Nowej Gwinei. Analiza ta wykazała, że linie ewolucyjne europejskich Cro-Magnonów i rdzennych mieszkańców Azji Wschodniej oddzieliły się od przodków Papuasów około 51,2–46,2 tysięcy lat temu.