Genetycy przeanalizowali DNA ponad stu przedstawicieli grupy etnicznej Raute, ostatnich łowców-zbieraczy z Himalajów. Naukowcy odkryli, że nawet 50 pokoleń temu efektywna wielkość populacji przodków tych ludzi była stabilna i wynosiła około 2500 osób. Jednak około 1500–1100 lat temu nastąpił gwałtowny spadek, w wyniku którego wskaźnik ten zmniejszył się około 25-krotnie. Informację tę podaje czasopismo Scientific Reports.
Na północnym zachodzie współczesnego Nepalu, w strefie Karnali, żyją ostatni łowcy-zbieracze Himalajów - grupa etniczna Raute. Koczowniczy raute to niski, ciemnoskóry lud, którego liczebność sięga około 140 osób. Zbierają dzikie rośliny i polują głównie na małe małpy, regularnie przemieszczając się z miejsca na miejsce w poszukiwaniu źródeł pożywienia. Ponadto wymieniają swoje produkty (np. duże drewniane naczynia lub szkatuły) z sąsiadami na ryż, żelazo i inne rzeczy. Ostatnio Raute chętnie przyjmują pomoc, ale, według naocznych świadków, chętnie wydają otrzymane lub zarobione pieniądze na alkohol.
Nie ma prawie żadnych historycznych informacji o pochodzeniu Raute. Aby dodać trochę jasności, Inez Derkx z Uniwersytetu w Zurychu wraz z kolegami z Hiszpanii, Nepalu, Czech i Szwajcarii zsekwencjonowała DNA 120 przedstawicieli grupy etnicznej Raute i 47 osób mieszkających w tym samym regionie na wsi. Jednak siedem próbek DNA od szczura i trzech innych ludzi nie przeszło kontroli jakości i zostało wykluczonych z dalszych badań. Ponadto naukowcy stanęli przed problemem: ze względu na ścisłą endogamię tylko dwóch przedstawicieli Raute nie było bliskimi krewnymi, co jest ważne w badaniach populacyjnych. Obniżenie standardowych kryteriów selekcji umożliwiło rozszerzenie próby dla szeregu analiz do dziesięciu osób.
Aby dowiedzieć się, jak zmieniała się efektywna wielkość tej populacji w czasie, naukowcy zwrócili się do programu GONE, który pozwala obliczyć ten wskaźnik na przestrzeni ostatnich 100 pokoleń. Naukowcy odkryli, że przez długi czas - do około 50 pokoleń temu - efektywna wielkość populacji przodków Raute pozostawała stabilna i osiągnęła około 2500 osób. Jednak w ciągu zaledwie dziesięciu pokoleń nastąpił bardzo gwałtowny spadek - około 25-krotny. Jeśli weźmiemy pod uwagę, że długość jednego pokolenia wynosi 29 lat, to ten gwałtowny spadek nastąpił około 1500–1100 lat temu. Po gwałtownym spadku efektywna wielkość populacji przodków Raute pozostała niska, ale stosunkowo stabilna.
Ponadto naukowcy skupili się na pochodzeniu przodków Raute. Nie znaleźli żadnych zauważalnych oznak, że ci ludzie byli potomkami odizolowanych lokalnych łowców-zbieraczy, którzy żyli w regionie przed przybyciem rolników i hodowców bydła. Zamiast tego są genetycznie podobni do swoich sąsiadów, i nie tylko do tych populacji, które w stosunkowo niedawnej przeszłości (150–300 lat temu) były łowcami-zbieraczami — Taru i Kusunda — ale także do tych, które zajmowały się rolnictwem przez ostatnie kilka tysięcy lat.
Można założyć, że przodkowie Raute porzucili gospodarkę produkcyjną i powrócili do łowiectwa i zbieractwa, gdy już znaleźli się w Himalajach. Jednak autorzy artykułu uważają taki scenariusz za mało prawdopodobny, skłaniając się ku temu, że pula genów Raute prawdopodobnie ukształtowała się w wyniku długiego procesu mieszania się rolników, którzy przybyli w ten region, z miejscowymi łowcami-zbieraczami, w wyniku czego widoczne ślady tych ostatnich zanikły.
Wcześniej w N+1 opowiedziano, jak genetycy badali DNA rdzennych mieszkańców Papui-Nowej Gwinei. Analiza ta wykazała, że linie europejskich Cro-Magnonów i rdzennych mieszkańców Azji Wschodniej oddzieliły się od przodków Papuasów około 51,2–46,2 tys. lat temu.