Genetycy przeanalizowali DNA ponad stu przedstawicieli grupy etnicznej Raute, ostatnich łowców-zbieraczy w Himalajach. Naukowcy odkryli, że nawet 50 pokoleń temu efektywna liczebność populacji przodków tego ludu była stabilna i wynosiła około 2500 osób. Jednak około 1500–1100 lat temu nastąpił gwałtowny spadek, w wyniku którego wskaźnik ten zmniejszył się około 25-krotnie. Wyniki opublikowano w czasopiśmie „Scientific Reports”.
W północno-zachodniej części współczesnego Nepalu, w strefie Karnali, żyją ostatni łowcy-zbieracze Himalajów – grupa etniczna Raute. Koczowniczy Raute to niski, ciemnoskóry lud, którego liczebność sięga około 140 osób. Zbierają dzikie rośliny i polują głównie na małe małpy, regularnie przemieszczając się z miejsca na miejsce w poszukiwaniu źródeł pożywienia. Ponadto wymieniają swoje produkty (na przykład duże drewniane naczynia lub szkatuły) z sąsiadami na ryż, żelazo i inne rzeczy. Ostatnio Raute chętnie przyjmują pomoc, ale, według naocznych świadków, chętnie wydają otrzymane lub zarobione pieniądze na alkohol.
Nie ma praktycznie żadnych informacji historycznych na temat pochodzenia Raute. Aby dodać nieco jasności, Inez Derkx z Uniwersytetu w Zurychu, wraz z kolegami z Hiszpanii, Nepalu, Czech i Szwajcarii, zsekwencjonowała DNA 120 przedstawicieli grupy etnicznej Raute i 47 osób zamieszkujących ten sam region wiejski. Jednak siedem próbek DNA pobranych od szczura i trzech innych ludzi nie przeszło kontroli jakości i zostało wykluczonych z dalszych badań. Ponadto naukowcy napotkali problem: ze względu na ścisłą endogamię, tylko dwóch przedstawicieli Raute nie było blisko spokrewnionych, co jest istotne w badaniach populacyjnych. Obniżenie standardowych kryteriów selekcji umożliwiło rozszerzenie próby do dziesięciu osób w szeregu analiz.
Aby dowiedzieć się, jak zmieniała się efektywna liczebność tej populacji w czasie, naukowcy sięgnęli po program GONE, który pozwala obliczyć ten wskaźnik na przestrzeni ostatnich 100 pokoleń. Naukowcy odkryli, że przez długi czas – do około 50 pokoleń temu – efektywna liczebność populacji przodków Raute pozostawała stabilna i wynosiła około 2500 osób. Jednak w ciągu zaledwie dziesięciu pokoleń nastąpił bardzo gwałtowny spadek – około 25-krotny. Jeśli weźmiemy pod uwagę, że długość jednego pokolenia wynosi 29 lat, to ten gwałtowny spadek nastąpił około 1500–1100 lat temu. Po gwałtownym spadku efektywna liczebność populacji przodków Raute pozostała niska, ale stosunkowo stabilna.
Ponadto naukowcy skupili się na pochodzeniu przodków Raute. Nie znaleźli żadnych widocznych śladów wskazujących na to, że lud ten był potomkiem odizolowanych lokalnych łowców-zbieraczy, którzy zamieszkiwali ten region przed przybyciem rolników i hodowców bydła. Przeciwnie, są oni genetycznie podobni do swoich sąsiadów, i to nie tylko do populacji, które w stosunkowo niedawnej przeszłości (150–300 lat temu) były łowcami-zbieraczami – Taru i Kusunda – ale także do tych, które od kilku tysięcy lat zajmują się rolnictwem.
Można założyć, że przodkowie Raute porzucili gospodarkę produkcyjną i powrócili do łowiectwa i zbieractwa po tym, jak znaleźli się już w Himalajach. Autorzy artykułu uważają jednak taki scenariusz za mało prawdopodobny, skłaniając się ku twierdzeniu, że pula genowa Raute powstała prawdopodobnie w wyniku długotrwałego procesu mieszania się rolników przybyłych do regionu z lokalnymi łowcami-zbieraczami, w wyniku którego zanikły zauważalne ślady po tych ostatnich.
Wcześniej w programie N+1 omówiono, jak genetycy badali DNA rdzennej ludności Papui-Nowej Gwinei. Analiza ta wykazała, że linie europejskich kromaniończyków i rdzennych mieszkańców Azji Wschodniej oddzieliły się od przodków Papuasów około 51,2–46,2 tysiąca lat temu.
