Amelie Stenqvist z Uniwersytetu w Lund wraz z kolegami z Danii i Szwecji przeprowadziła prospektywne badanie kohortowe i odkryła, że wady plemników podczas stosowania wspomaganych technik rozrodu (IVF i ICSI) są związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia stanu przedrzucawkowego i przedwczesnego porodu. Analiza obejmowała dane od 1594 niepłodnych par i ich 1660 dzieci poczętych za pomocą IVF lub ICSI ze szwedzkiego Krajowego Rejestru Urodzenia. Jakość plemników użytych do tego celu oceniano za pomocą wskaźnika fragmentacji DNA. Wyniki opublikowano w czasopiśmie Fertility and Sterility.
Okazało się, że zaczynając od poziomu fragmentacji DNA wynoszącego dziesięć procent, prawdopodobieństwo wystąpienia stanu przedrzucawkowego podczas zapłodnienia in vitro (ale nie ICSI) wzrasta zależnie od dawki od 3,1 do ponad dziesięciu procent przy indeksie fragmentacji wynoszącym 30 procent i więcej. Współczynnik szans (OR) tego powikłania przy indeksie wynoszącym 20 procent lub więcej w porównaniu do poniżej 20 procent wynosił 2,2 (95-procentowy przedział ufności 1,1–4,4). Ponadto zarówno w przypadku zapłodnienia in vitro, jak i ICSI, wskaźnik fragmentacji DNA plemników wynoszący 20 procent lub więcej wiązał się ze zwiększonym ryzykiem porodu przedwczesnego (OR 1,4; 95-procentowy przedział ufności 1,0–2,0).