Amelie Stenqvist z Uniwersytetu w Lund wraz ze współpracownikami z Danii i Szwecji przeprowadziła prospektywne badanie kohortowe i odkryła, że wady plemników występujące podczas stosowania wspomaganych metod rozrodu (IVF i ICSI) wiążą się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia stanu przedrzucawkowego i przedwczesnego porodu. W analizie uwzględniono dane 1594 niepłodnych par i ich 1660 dzieci poczętych metodą zapłodnienia in vitro lub ICSI, zebrane w szwedzkim Krajowym Rejestrze Urodzenia. Jakość plemników użytych do tego celu oceniano na podstawie wskaźnika fragmentacji DNA. Wyniki opublikowano w czasopiśmie Fertility and Sterility.
Okazało się, że przy poziomie fragmentacji DNA wynoszącym dziesięć procent prawdopodobieństwo wystąpienia stanu przedrzucawkowego w przypadku zapłodnienia in vitro (ale nie ICSI) wzrasta zależnie od dawki od 3,1 do ponad dziesięciu procent przy wskaźniku fragmentacji wynoszącym 30 procent i więcej. Współczynnik szans (OR) wystąpienia tego powikłania o indeksie 20 procent lub wyższym w porównaniu do indeksu poniżej 20 procent wynosił 2,2 (95-procentowy przedział ufności 1,1–4,4). Ponadto zarówno w przypadku zapłodnienia in vitro, jak i ICSI, wskaźnik fragmentacji DNA plemników wynoszący 20 procent lub więcej wiązał się ze zwiększonym ryzykiem porodu przedwczesnego (OR 1,4; 95-procentowy przedział ufności 1,0–2,0).