W badaniu kohortowym przeprowadzonym przez amerykańskich naukowców częste chrapanie (więcej niż trzy noce w tygodniu) u dzieci wiązało się z bardziej problematycznymi zachowaniami. Jak donosi JAMA Network Open, chrapanie w żaden sposób nie wpływa na zdolności poznawcze.
Chrapanie występuje z powodu naruszenia przepływu powietrza przez górne drogi oddechowe podczas snu. Najczęstszymi czynnikami towarzyszącymi chrapaniu u dzieci i młodzieży są zapalenie migdałków i otyłość. A ponieważ chrapanie jest jednym z przejawów zaburzeń oddychania podczas snu, lekarze próbują dowiedzieć się, w jakim stopniu chrapanie może być związane z rozwojem różnych chorób charakterystycznych dla tych zaburzeń.
Na przykład w dużej liczbie artykułów odnotowano negatywny związek pomiędzy zaburzeniami oddychania podczas snu a wynikami neurobehawioralnymi. W niektórych pracach proponuje się wyróżnienie chrapania jako głównego objawu zaburzeń oddychania podczas snu, związanych z zaburzeniami funkcji poznawczych i zachowania. Niezależnie od definicji, zaburzenia oddychania podczas snu wiążą się ze słabymi wynikami, szczególnie w językach, plastyce, matematyce, naukach przyrodniczych i ogólnymi problemami w nauce. Nie jest jednak jasne, czy pierwotne chrapanie wpływa na funkcje behawioralne i poznawcze u dzieci w wieku przedszkolnym.
Grupa naukowców pod przewodnictwem Amala Isaiaha (Amal Isaiah) z Uniwersytetu Maryland oceniła dane z dużego prospektywnego badania kohortowego, w którym wzięło udział 11 862 dzieci, których rodzice oceniali częstotliwość ich chrapania. Dla ułatwienia obliczeń odpowiedzi podzielono na trzy grupy: brak chrapania, chrapanie rzadkie (jedna-dwie noce w tygodniu) i chrapanie częste. Następnie za pomocą różnych skal i testów oceniano wskaźniki behawioralne i poznawcze dzieci.
Średni wiek dzieci wyniósł 9,92 lat. Dzieci obserwowano średnio przez pięć lat. Testy poznawcze nie wykazały istotnej różnicy w wynikach pomiędzy trzema grupami częstotliwości chrapania. Wyniki testów behawioralnych wykazały jednak istotne odchylenia w zachowaniu dzieci z grupy często chrapiącej (p < 0,001). Po dodatkowej korekcie okazało się, że najwięcej zachowań wykazują dzieci cierpiące na chrapanie i otyłość (p < 0,001). Wśród dzieci bez otyłości ogólny wskaźnik problemów behawioralnych był bezpośrednio powiązany z płcią męską i odwrotnie z dochodem rodziny. Choć w tym badaniu chrapanie u dzieci nie wiązało się z pogorszeniem funkcji poznawczych, autorzy artykułu dochodzą do ważnych wniosków, że chrapanie u dzieci może prowadzić do problemów behawioralnych, zwłaszcza u dzieci z otyłością. Wyniki te mogą pomóc rodzicom i lekarzom wspólnie podjąć decyzję o konieczności i skuteczności leczenia chrapania u dzieci. Wcześniej rozmawialiśmy o poduszce, która chroni sąsiada przed odgłosami chrapania.