W badaniu kohortowym przeprowadzonym przez amerykańskich naukowców, częste chrapanie (ponad trzy noce w tygodniu) u dzieci wiązało się z większą liczbą problematycznych zachowań. Jak donosi JAMA Network Open, chrapanie nie wpływało w żaden sposób na zdolności poznawcze.
Chrapanie jest spowodowane zaburzeniem przepływu powietrza przez górne drogi oddechowe podczas snu. Najczęstszymi czynnikami związanymi z chrapaniem u dzieci i młodzieży są zapalenie migdałków i otyłość. Ponieważ chrapanie jest jednym z objawów zaburzeń oddychania podczas snu, lekarze starają się ustalić, w jakim stopniu chrapanie może być związane z rozwojem różnych chorób charakterystycznych dla tych zaburzeń.
Na przykład, w wielu artykułach odnotowano negatywny związek między zaburzeniami oddychania podczas snu a wynikami neurobehawioralnymi. W niektórych pracach proponuje się uznanie chrapania za główny objaw zaburzeń oddychania podczas snu, związanych z zaburzeniami poznawczymi i behawioralnymi. Niezależnie od definicji, zaburzenia oddychania podczas snu wiążą się ze słabą wydajnością, zwłaszcza w zakresie języków obcych, sztuki, matematyki, nauk przyrodniczych i ogólnych problemów z nauką. Nadal jednak nie jest jasne, czy pierwotne chrapanie wpływa na funkcje behawioralne i poznawcze u dzieci w wieku przedpokwitaniowym.
Grupa naukowców pod kierownictwem Amala Isaiaha (Amal Isaiah) z Uniwersytetu Maryland przeanalizowała dane z dużego, prospektywnego badania kohortowego, w którym uczestniczyło 11 862 dzieci, których rodzice oceniali częstotliwość chrapania. Dla ułatwienia obliczeń odpowiedzi podzielono na trzy grupy: brak chrapania, rzadkie chrapanie (jedna do dwóch nocy w tygodniu) oraz częste chrapanie. Następnie, za pomocą różnych skal i testów, oceniono wskaźniki behawioralne i poznawcze dzieci.
Średni wiek dzieci wynosił 9,92 roku. Dzieci obserwowano średnio przez pięć lat. Testy poznawcze nie wykazały istotnej różnicy w wynikach między trzema grupami częstotliwości chrapania. Jednak wyniki testów behawioralnych wykazały istotne odchylenia w zachowaniu u dzieci z grupy często chrapiącej (p < 0,001). Po dodatkowej korekcie stało się jasne, że dzieci z chrapaniem i otyłością cierpią najbardziej z powodu zaburzeń zachowania (p < 0,001). Wśród dzieci bez otyłości ogólny wskaźnik problemów behawioralnych był bezpośrednio związany z płcią męską i odwrotnie proporcjonalny do dochodu rodziny. Chociaż w niniejszym badaniu chrapanie u dzieci nie wiązało się z pogorszeniem funkcji poznawczych, autorzy pracy uważają za istotne wnioski, że chrapanie u dzieci może prowadzić do problemów behawioralnych, zwłaszcza u dzieci z otyłością. Wyniki te mogą pomóc rodzicom i lekarzom wspólnie podejmować decyzje dotyczące konieczności i skuteczności leczenia chrapania u dzieci. Wcześniej mówiliśmy o poduszce, która chroni sąsiada przed dźwiękiem chrapania.
