W badaniu kohortowym przeprowadzonym przez amerykańskich naukowców częste chrapanie (więcej niż trzy noce w tygodniu) u dzieci wiązało się z większą liczbą problematycznych zachowań. Jak donosi JAMA Network Open, chrapanie nie ma wpływu na zdolności poznawcze.
Chrapanie jest spowodowane zaburzeniem przepływu powietrza przez górne drogi oddechowe w czasie snu. Najczęstszymi przyczynami chrapania u dzieci i młodzieży są zapalenie migdałków i otyłość. Ponieważ chrapanie jest jednym z objawów zaburzeń oddychania w czasie snu, lekarze starają się dowiedzieć, w jakim stopniu chrapanie może być związane z rozwojem różnych chorób charakterystycznych dla tych zaburzeń.
Na przykład w wielu artykułach odnotowano negatywny związek między zaburzeniami oddychania w czasie snu a wynikami neurobehawioralnymi. Niektóre badania sugerują, że chrapanie jest głównym objawem zaburzeń oddychania w czasie snu, powiązanych z upośledzeniem funkcji poznawczych i behawioralnych. Bez względu na definicję, zaburzenia oddychania podczas snu wiążą się ze słabymi wynikami w nauce, zwłaszcza w naukach językowych, artystycznych, matematycznych, ścisłych i ogólnych. Nadal jednak nie jest jasne, czy chrapanie pierwotne wpływa na funkcje behawioralne i poznawcze u dzieci w okresie przedpokwitaniowym.
Grupa naukowców pod przewodnictwem Amala Isaiaha z University of Maryland przeanalizowała dane z dużego prospektywnego badania kohortowego z udziałem 11 862 dzieci, których rodzice ocenili częstotliwość ich chrapania. Dla ułatwienia obliczeń odpowiedzi podzielono na trzy grupy: brak chrapania, rzadkie chrapanie (jedna lub dwie noce w tygodniu) i częste chrapanie. Następnie za pomocą różnych skal i testów oceniano wskaźniki behawioralne i poznawcze dzieci.
Średni wiek dzieci wynosił 9,92 lat. Średnio dzieci były obserwowane przez pięć lat. Testy poznawcze nie wykazały istotnych różnic w wynikach pomiędzy trzema grupami różniącymi się częstotliwością chrapania. Jednakże wyniki testów behawioralnych wykazały istotne odchylenia w zachowaniu wśród dzieci z grupy często chrapiących (p < 0,001). Po dodatkowej korekcie stwierdzono, że zachowanie najbardziej cierpi u dzieci z chrapaniem i otyłością (p < 0,001). Wśród dzieci bez otyłości ogólna częstość występowania problemów behawioralnych była bezpośrednio związana z płcią męską i odwrotnie proporcjonalna do dochodu rodziny. Chociaż w badaniu nie wykazano związku chrapania u dzieci z pogorszeniem funkcji poznawczych, autorzy badania uważają wyniki za istotne, sugerując, że chrapanie u dzieci może prowadzić do problemów behawioralnych, zwłaszcza u dzieci otyłych. Wyniki te mogą pomóc rodzicom i lekarzom podejmować wspólne decyzje dotyczące konieczności i skuteczności leczenia chrapania u dzieci. Wcześniej mówiliśmy o poduszce, która chroni sąsiada przed odgłosami chrapania.